در دوران خلافت اعراب بر ایران، گردن زدن مخالفان و مبارزان بر علیه ظلم و ستم اعراب راه مرسوم مجازات ایرانیان بود. این مراسم معمولا در حضور خلیفه وقت و  در مقابل دیدگان مردم صورت می گرفت. این مراسم با رسومی انجام میشد.

یکی از این رسوم این بود که پارچه یا سفره ای را در آنجا قرار می دادند که خون مجازات شونده (که همیشه از دلیر مردان و زنان ایرانی بود) بر روی آن ریخته شود.

این سفره به نام نطع مورد خطاب قرار می گرفت. هر حاکمی که میتوانست این سفره را بیشتر با خون ایرانیان غیور گرم نگه دارد از سوی خلیفه مورد تقدیر قرار میگرفت.