تهران کلان‌شهر شلوغ که روزانه مردم در هیاهوی آن به دنبال مأمنی برای آرامش‌اند. برخی در جستجوی سکوت و آرامش، به کنج کافه‌ای پناه می‌برند و برخی شاید در نیمکتی در پارک بنشینند و در افکار خود گم شوند و به دنبال پیداکردن نقطه‌ای برای شروع دوباره باشند.
تهرانی که ما می‌شناسیم در روزگاران دور این‌چنین به‌سرعت در حال تغییر نبود، تهران امروزه به‌قدری در چرخش سریع تحول افتاده که هرچند سال یک‌بار نمی‌توان مطمئن بود که اگر به کوچه و خیابانی برگردی، باز با همان بافت و همان ساختمان‌ها و یا حتی همان اهالی روبرو شوی.
اما در این میان هنوز هم هستند محله‌هایی قدیمی که هنوز هم با همان بافت سنتی و قدیمی هم پابرجا هستند و شاید کمی به شما همان و حال و هوای زندگی گذشته را در میان ساختمان‌های سر به فلک کشیده بی‌روح را بدهد. محله عودلاجان یکی از همین محله‌هاست که هنوز در این چرخه تحول سکون خود را حفظ کرده است.
عودلاجان در کنار محله‌های سنگلج، چال میدان، ارگ و بازار به‌عنوان قدیمی‌ترین محله‌های تهران شناخته می‌شود.
و سنگ بنای تهران از همین محله بنا گشته است، از زمانی که تهران یک قریه کوچک بیشتر نبوده، محله عودلاجان نیز وجود داشته است
عودلاجان یا اودلاجان، از غرب به خیابان ناصرخسرو، از شرق به ری، از شمال به امیرکبیر و از جنوب به ۱۵ خرداد محدود است و سه محله اصلی امامزاده یحیی، پامنار و ناصرخسرو را در بر می‌گیرد که از نظر تاریخی، به دلیل وجود بناهای تاریخی متعدد، بسیار غنی است. عودلاجان قدیم برخلاف اکنون یکی از عیانی نشین محلات تهران بوده است.
اگر اندکی می‌خواهید از هیاهوی تهران امروز دور شوید می‌توان در کوچه‌های آن گذر کنید و کمی در صندوقچه تاریخی آن گم شوید.
منابع: مجله گردشگری الی گشت، رونق تیمچه در بافت نوپای عودلاجان، تیشه فراموشی بر پیکر عودلاجان
