از مشهورترین نشریات فکاهی ایران است. نشریهای که در سه دوره انتشاراتی و در طول ۵۰ سال (۱۳۵۱-۱۳۰۱)، توانست با استفاده از زبان طنز، کاریکاتورهای زنده بهنقد مهمترین مسائل سیاسی - اجتماعی روز بپردازد و جای خود را در میان مردم جامعه از عامی تا فرهیخته باز کند .
دفتر «مجله توفیق» در خیابان استانبول، ضلع غربی خیابان لالهزار شماره ۱۲۸ قرار داشت که این مکان خاطرات بسیاری را در خود جایداده است، به گفته یکی از اعضای آن: «توالت توفیق پر بود از شعار و نوشته! انگار تنها برای رفع حاجت آن جا نمیرفتند بلکه گاه برای مطالعه سر از مستراح درمیآوردند و از آن جا هم بهعنوان «مرکز مطالعات فکاهی» یاد میکردند.»
![](https://katibehapi.onrender.com/files/1647201667409-مجله توفیق.jpeg)
نیمقرن فعالیت توفیق بازتاب تحولات دوران سیاست پهلوی است. بیثباتی سیاسی، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، عملکرد نخست وزیران، جنبش ملی شدن نفت، انتقاد از گرانی و بیکاری، انتقاد از فساد ادارات و دستگاههای دولتی، اصلاحات ارضی و انواع مشکلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دیگر مهمترین کلیدواژههای انتقادات تند نویسندگان این مجله در لفافه طنز است.
توفیق در انتشار مطالب طنز بسیار سختگیر عمل میکرد و برخلاف دیگر نشریههای طنز آن روزگار هر چیز بامزه و شوخی را که به دست اعضای تحریریه میرسید زیر چاپ نمیبرد و سعی میکرد با ارزیابیهای کیفی و همچنین رعایت اصول فارسی نویسی و ارزشهای ادبی و زیباییشناسی آثار را چاپ کند و حداقل استانداردهایش را همیشه حفظ میکرد.
مجله توفیق از ۱۳۰۲ تا چهل و هشت سال بعد، در دورههایی توقیف شد و وقتی توفیق، توقیف میشد یا موقتاً به محاق میرفت پرچم مجله نیمافراشته در نمایندگیهای آن مجله بالا میرفت. پرچم یکی از ده ها نشان و نمادی بود که در مجله توفیق به کار گرفته میشد. گوشهای از پرچم، عکس مرد و زنی بود سوار بر خری که پشت سرشان هم بچه میمونی سوار بود. شوخی و گاه لودگی از ویژگیهای کار و فعالیت در توفیق بود.
توفیق چهل و هشت سال عمر کرد و نهتنها با مردم و عادتهای بد ایرانیها که بسیاری وقتها با صاحبان قدرت شوخی کرد تا بلکه افراد اعم از رعیت و صاحب قدرت متوجه اشتباههایشان شوند.
منابع: مجله توفیق؛ فکاهه ای برای تمام فصول