از مشهورترین نشریات فکاهی ایران است. نشریهای که در سه دوره انتشاراتی و در طول ۵۰ سال (۱۳۵۱-۱۳۰۱)، توانست با استفاده از زبان طنز، کاریکاتورهای زنده بهنقد مهمترین مسائل سیاسی - اجتماعی روز بپردازد و جای خود را در میان مردم جامعه از عامی تا فرهیخته باز کند .
دفتر «مجله توفیق» در خیابان استانبول، ضلع غربی خیابان لالهزار شماره ۱۲۸ قرار داشت که این مکان خاطرات بسیاری را در خود جایداده است، به گفته یکی از اعضای آن: «توالت توفیق پر بود از شعار و نوشته! انگار تنها برای رفع حاجت آن جا نمیرفتند بلکه گاه برای مطالعه سر از مستراح درمیآوردند و از آن جا هم بهعنوان «مرکز مطالعات فکاهی» یاد میکردند.»
نیمقرن فعالیت توفیق بازتاب تحولات دوران سیاست پهلوی است. بیثباتی سیاسی، کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، عملکرد نخست وزیران، جنبش ملی شدن نفت، انتقاد از گرانی و بیکاری، انتقاد از فساد ادارات و دستگاههای دولتی، اصلاحات ارضی و انواع مشکلات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دیگر مهمترین کلیدواژههای انتقادات تند نویسندگان این مجله در لفافه طنز است.
توفیق در انتشار مطالب طنز بسیار سختگیر عمل میکرد و برخلاف دیگر نشریههای طنز آن روزگار هر چیز بامزه و شوخی را که به دست اعضای تحریریه میرسید زیر چاپ نمیبرد و سعی میکرد با ارزیابیهای کیفی و همچنین رعایت اصول فارسی نویسی و ارزشهای ادبی و زیباییشناسی آثار را چاپ کند و حداقل استانداردهایش را همیشه حفظ میکرد.
مجله توفیق از ۱۳۰۲ تا چهل و هشت سال بعد، در دورههایی توقیف شد و وقتی توفیق، توقیف میشد یا موقتاً به محاق میرفت پرچم مجله نیمافراشته در نمایندگیهای آن مجله بالا میرفت. پرچم یکی از ده ها نشان و نمادی بود که در مجله توفیق به کار گرفته میشد. گوشهای از پرچم، عکس مرد و زنی بود سوار بر خری که پشت سرشان هم بچه میمونی سوار بود. شوخی و گاه لودگی از ویژگیهای کار و فعالیت در توفیق بود.
توفیق چهل و هشت سال عمر کرد و نهتنها با مردم و عادتهای بد ایرانیها که بسیاری وقتها با صاحبان قدرت شوخی کرد تا بلکه افراد اعم از رعیت و صاحب قدرت متوجه اشتباههایشان شوند.
منابع: مجله توفیق؛ فکاهه ای برای تمام فصول
