یکی از مفاخر بزرگ خطه کردستان بود که در خاطراتش خود را چنین معرفی می‌کند: در سال 1305 شمسی؛ در شهر بانه - قصبة آن روز - متولد شده‌ام که بر نوار مرزی است. اما این تاریخ ظاهراً درست نیست! شناسنامه دیر به کردستان آمد؛ مثل همه چیز. سال 1310 یا 1311 بود که شناسنامه برای من گرفتند ابراهیم یونسی پس از کودتا ۲۸ مرداد به دلیل فعالیت‌های سیاسی مدتی به زندان افتاد و حبس در زندان نقطه آغاز نویسندگی او شد؛ در دوران حبس خود توانست چند اثر از جمله هنر داستان‌نویسی را بنویسد و نشان دهد که خواستن در هر شرایطی توانستن است.

یونسی سی و هفت‌ساله، پس از آزادی نوشتن داستان و رمان را نیز در کنار ترجمه شروع می‌کند. یونسی ترجمه‌های درخشانی را از نویسندگان کلاسیک جهان چون چارلز دیکنز، داستایوفسکی، لئو تولستوی به ادبیات فارسی تقدیم و برای اولین‌بار نویسندگانی چون توماس هاردی را در ایران معرفی می‌کند.

پس از انقلاب به فرمانداریِ کردستان انتخاب می‌شود. اما پس از چهار ماه فرمانداری سیاست را کنار می‌گذارد و به دنیای ادبیات و ترجمه بازمی‌گردد و رمان «گورستان غریبان» را چاپ می‌کند و بعد از آن رمان‌های دیگرش یکی‌یکی از راه می‌رسند. داستان‌های یونسی اغلب در کردستان و میان مردم کُرد می‌گذرد و تصویر تراژیکی از زندگی مردم کردستان ترسیم می‌کند.

زبان یونسی در ترجمه، روان و یکدست و ساده است. به‌مقتضای لحن نویسنده و زبان شخصیت‌ها از عبارات، اصطلاحات و ضرب‌المثل‌های فارسیِ درخور استفاده می‌کند. در واقع توجه و دقت او در انتقال لحنِ شخصیت‌ها از امتیازاتِ ترجمه‌های یونسی است. در همین حین به لزوم وفاداری به اندیشه‌های نویسنده و محتوای اثر نیز واقف است.

او در طول عمر پربار و پررنج خود حدود هشتاد کتاب در حوزه‌های ترجمه و تألیف منتشر کرد و ایران و ایرانی را با داستان‌های جهان آشتی داده است.

منابع: ایسنا، ساربوک