در دل قاره‌ی وسیع آفریقا کشوری گرم و آفتابی به نام آفریقای مرکزی قرار دارد که  استقلال خود را از فرانسه در سال 1960 به دست آورده و در آن جلوه های قدیم و تاریخی با دیدگاه­های شهرهای جدید در هم ادغام و ترکیب شده است و بانگی پایتخت این کشور هنوز ریشه های فرانسوی خود را حفظ کرده است. معماری باقی مانده از دوران استعمار و طعم غذاهای الهام گرفته از آشپزی فرانسوی و کالا های فرانسوی نشانه‌هایی از آن دوران در این شهر است.

اطلاعات اندکی دربارۀ تاریخ قدیمی مردمان بومی آفریقای مرکزی وجود دارد. قدمت برخی از یافته‌های باستان‌شناسی این سرزمین دست‌کم به ۰۰۰‘۸ سال پیش بازمی‌گردد.

جمهوری آفریقای مرکزی ابتدا به‌خاطر مجاورت با رود اوبانگی به کشور اوبانگی معروف بوده است که احتمالاً به دلیل وضعیت انسانی و سیاسی، اوبانگی شاری (Ubangishari) نیز نامیده می شده است. نفوذ فرانسه  به این کشور از 1889 شروع و در 1903 این منطقه با نام اوبانگی شاری مستعمره فرانسه شد.. استقلالی که با نام جمهوری افریقای مرکزی در 1960 انجام شد ، این کشور از استعمار درآورد ؛اما این پایان تاریخ دردناک این کشور نبود و در 1965 ژان بدل بوکاسا طی کودتایی قدرت را در دست گرفت. و در 1976 خود را امپراتور خواند که با شورش دانشجویان و محصلین رژیم خونخوارش در 1979 پایان یافت. در سال 1993 اولین انتخابات دمکراتیک در این  کشور برگزار شد ولی  انگار صلح با این کشور بیگانه بود و از سال 2004 دوباره  درگیر شورش‌های داخلی شده است که تا به امروز دارد. هرچند  جمهوری آفریقای مرکزی رسماً کشوری یکپارچه قلمداد می‌شود، اما در واقع به دو بخش شمالی (تحت کنترل مسلمانان سلکا) و جنوبی (تحت کنترل مسیحیان افراطی آنتی بالاکا) تقسیم شده است و گویی قرار نیست این کشور با عظمت رنگ آرامش و آشتی را به خود ببیند .

منبع:مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی