پیر کورنی تراژدینویس مشهور فرانسوی که او را امروزه بهعنوان بنیانگذار تراژدی فرانسوی و همچنین یکی از بنیانگذاران کمدی مدرن در فرانسه میشناسیم و از نام او در کنار اسامی چون ژان راسین و مولیر در زمره سه درامنویس بزرگ قرن هفدهم فرانسه یاد میکنیم؛ در اوج سختی فقر زندگی کرد اما دست از عشق خود که نویسندگی و نمایشنامهنویسی بود نکشید.
نخستین نمایشنامه او «مده» نام داشت و یک سال بعد از آن مشهورترین نمایشنامه خود یعنی «سید» را نوشت و به صحنه برد که با استقبال بسیاری مواجه شد. این نمایشنامه که در ایران با عناوین «ال سید» یا «لوسید» شناخته میشود، تماماً به شعر است.
كورني در شعرهایش از زباني ساده و روان استفاده میکرد و به همين دليل بسياري از اشعار او امروزه بهصورت ضربالمثل در ميان مردم فرانسه رواج يافته است. كورني در نمايشنامههاي خود در پي توصيف روح بشر بود و نمايش روح بشر را جايگزين نمايش ظواهر نمود. او در نمايشنامههاي خود را از اساطير و تاريخ الهام ميگرفت. آثار کورنی از نظر نوشتاری سبک خاص خودش را دارند و از نظر موضوع بسیار متنوع و پرباراند. قهرمانی،عزتنفس، درستکاری و تصمیم شخصیتهای اصلی در وضعیتهای دشوار برای انتخاب بین دوراهیهای سرنوشتساز مثل عشق و شرافت و یا عشق و آزادی از ویژگیهای آثار او است.
از مهمترین نمایشنامههای این نویسنده فرانسوی میتوان به :«مليت»، «ال سيد»، «هوراس»، «پولوئئوكتوس»، «دروغگو»، «ردگونه: شاهزاده خانم پارتی» «رودوگونه»، «نيكومد»، «پرتاريت»، «میدان سلطنتی»، «خیال کمیک»، «اويديپوس»، «آگسيلائوس»، «سينا»، «اوتون»، «آتيلا» و «سورنا» اشاره کرد. او منبع الهامی برای بسیاری از نمایشنامه نویسان عصر پس از خودش شد بهطوری که امروزه به نوشتههای در سبک او صفت «کورنلی» دادهاند.
او که پدر نمايشنامه نويسي فرانسه و بنيانگذار تئاتر كلاسيك بود در اواخر عمر خود در تهيدستي و گمنامي درگذشت و مانند خیلی از هنرمندان عصر خویش بعدها آثار و شهرتش فراگير شد.
منبع: نهضت آشنایی ایرانیان با پیر کورنی در عصر قاجار
