انسان در قرن 21 در کنار تمام پیشرفت‌هایی که در زمینه‌های مختلف داشته؛ به علت ضعف در ارضای کشش فطری خود، در عصر بمباران تکنولوژی به پرستش خداهایی از جنس دیگر روی آورده است و دلخوش به این است که چون گذشتگان خود بت‌پرستی نمی‌کند، لات و عز و هبل را نمی‌پرستد و در مقابل خدایان سنگی و بی‌جان سجده نمی‌کند و اینکه گاه‌وبیگاه در کلیسایی یا محرابی، مسجدی سر به‌سوی آسمان بلند می‌کند و بر آستان خدا سجده می‌کند به خود می‌بالد.

 از زمانی که بت‌های خانه کعبه شکسته شدند، مدت  زمان زیادی نگذشته بود که رسم بت‌پرستی به شیوه‌ای دیگر نمایان شد؛ یعنی انسان‌ها مصادیق جدید و تازه ای را جایگزین بت ها کردند. اگرچه ظاهراً امروزه کسی بر آستان خرما، سنگ، چوب و ... سجده نمی‌کند اما، در حقیقت بازهم به شیوه‌ی دیگری بت‌پرستی می‌کنند؛ و بت ها جلوه و هیبت و شکل جدیدی یافته‌اند؛ این بار، بت ها راه می‌روند، جان دارند، حرف می‌زدند، می‌خوردند و می‌آشامیدند؛ به عبارت دیگر بت‌های انسانی جایگزین جمادات شده‌اند؛ و باید گفت که انسان دوره جدید درست در زمانی که خیال  می‌کند تمام بت ها را شکسته است، کافرتر و مشرک‌تر از هر عصری است. بی‌تردید، اتفاقی افتاده است که موجب شده شرک و کفر در پیچیده‌ترین شکل خود ظاهر شوند؛ یعنی اگر شرک در اعصار گذشته صورتی ساده داشت، امروزه شکلی مرکب، پیچیده و چندوجهی به خود گرفته است و اتفاقی که افتاده این است که مفهوم «بت‌پرستی» در یک مصداق تمام‌عیار، به پیچیده‌ترین شکل خود بروز کرده است، مصداقی که دیگر نه سنگ است و نه چوب. انسانی است که «خود» را می‌پرستد و این، همان  صورت و سیرت و ماهیت تمدن و فرهنگ انسان امروزی است، حتی اگر خود را در غالب و ظاهر افراد دین‌دار نیز به نمایش گذارد.

منبع: مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی