در زمان حکومت عباسی موسیقی و خوانندگی به اوج رسید و به آن توجهی ویژه می شد در این بین شخصیت پرآوازه تاریخی، شاعر، موسیقیدان، غزل سرا، خواننده و آهنگ‌سازی که در زمان خلافت هادی، چهارمین خلیفه عباسی به شهرت زیادی رسید و همچنین بسیار مورد توجه هارون‌الرشید بود تا جایی که به او لقب الندیم که به معنای ندیم‌های خاص خلیفه داده شد.

ابراهیم بن ماهان بن بهمن الموصلی در سال ۱۲۵قمری در کوفه چشم به جهان گشود، او به موسیقی عشق و علاقه فراوان داشت اما چون خانواده او رضایت نداشتند که در تحصیل و علم کوتاهی کند و به موسیقی بپردازد، به او سخت گرفتند و همین دلیل باعث شد، ابراهیم که شیفته موسیقی بود از کوفه به موصل فرار کند. او یک سال در موصل اقامت گرفت از این ‌رو پس از بازگشت بین دوستانش به ابراهیم موصلی معروف شد. ابراهیم سپس با اندوخته‌ای که فراهم کرده بود برای ادامه تحصیل در موسیقی از موصل به ری نقل مکان کرد و نزد اساتید موسیقی این شهر به فراگرفتن این هنر مشغول شد.

ابراهیم به عنوانی در دوران  عصر زرین تمدن عباسی زندگی می کرد  دورانی که در آن بغداد باشکوه و ثروت خیره‌کننده‌اش کانون علم و هنر مشرق‌ زمین شده بود و موسیقی عرب نیز در اوج شکوفایی خود می درخشید که ابراهیم موصلی در این شکوفایی نقش بسیار مهمی ایفا کرد. او در طی سفرهای مختلف خود و در محضر استادان گوناگون با آداب موسیقی ایرانی و عربی آشنا شد و در این هنر تسلط و مهارت بسیاری یافت که بالغ بر صدها هزار بیت سروده است.

زندگی ابراهیم را به ‌طورکلی به دو دوره می‌توان تقسیم کرد: دورۀ نخست که در سفرهای دور و دراز و فراگیری موسیقی نزد استادان مختلف در شهرهای گوناگون گذارند که تا اواسط عمر وی ادامه داشت، اما دورۀ دوم تمام و کمال در بغداد و در بارگاه پرشکوه خلفای عباسی سپری شد. غالب روایات مندرج در الاغانی و سایر منابع نیز به‌ویژه به همین دوره از زندگی او مربوط می‌شود.

منبع: الاغانی الکبیر آوازهای بزرگ