بیهقی، ابوجعفر احمد بن علی معروف به بوجعفرک، از دانشمندان بلندپایه لغت، نحو، قرائت و تفسیر در سده‌های پنجم و ششم است که اطلاعات زیاد و با اطمینانی از زندگی و تحصیلات او وجود ندارد و تمامی اطلاعاتی که امروزه در مورد این دانشمند به‌جای‌مانده است ضن و گمان می‌باشد و اکثراً دارای قطعیت نیستند. از آثار به جا مانده از علی بیهقی کتاب تاج المصادر مشهورتر از دیگر آثارش می‌باشد زیرا وجود هفده هزار مصدر عربی و برابرهای فارسی آن‌ها منبعی قوی و موثق برای فرهنگ نویسان فارسی زبان بود که بسیار کارآمد واقع شده است. این کتاب از دو بخش بزرگ از مصادر ثلاثی مجرد و مصادر ثلاثی مزید و رباعی مجرد و مزید تدوین یافته است و بعدها توسط دو نفر این کتاب تصحیح و نشر یافت یکبار در سال 1301 توسط ملک الکتاب میرزامحمد شیرازی در بمبئی و بار دیگر در تهران در دو جلد (جلد اول، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی، 1366 ش و جلد دوم، پژوهشگاه علوم انسانی، 1375 ش) توسط هادی عالم زاده، به انتشار در آمد.

دیگر آثار باقی‌مانده از بیهقی عبارت است از: المحیط، ینابیع اللغة، شیوه نگارش.

احمدبن علی بیهقی بنا بر گفته هایی که در منابع آمده است جز در اوقات نماز از خانه خارج نمی‌شد و به دیدار کسی نمی‌رفت، اما مردم به قصد تعلّم و تبرک به دیدار او می‌شتافتند. همچنین عهده‌ای نیز نقل کرده‌اند که خانه او در مسجد بود. گفته می‌شود بوجعفرک بیهقی پس از نماز عصر روز سه‌شنبه، آخرین روز از ماه رمضان ۵۴۴ براثر بیماری کوتاهی دیده از جهان فروبست و در روز عید فطر در مقبره نوح به خاک سپرده شد.

منابع: دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله احمد بن علی بیهقی/ احمد بن علی بیهقی، تاج المصادر، چاپ هادی عالم زاده.