چشم‌ها دریچه‌ای به روح هستند و از زمان طلوع تمدن بشری مدرن، مردم به دنبال راهی برای زیباتر کردن چشم‌ها و مژه‌های خود بودند. نمونه‌های اولیه این تلاش برای زیبایی را می‌توان در کاوش‌های باستان‌شناسی در چندین تمدن باستانی (مانند بین‌النهرین و آشور، جایی که از گردوغبار سنگ‌های قیمتی آسیاب شده برای تزئین لب‌ها و چشم‌های زنان استفاده می‌کردند) یافت، اما انقلاب واقعی ریمل از مصر باستان آمده است و قدمت آن به ۴۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح بازمی‌گردد.

در ابتدا محیط خشن بیابان، مردم (و به ویژه اشراف ثروتمند) را مجبور کرد تا راه حلی برای محافظت از چهره و بدن خود در برابر گردو خاک‌های بیرونی بیابند.

بعد از آن بهتر است بگوییم خاستگاه ریمل به زمان کلئوپاترا برمی‌گردد، زمانی که مصریان، زن و مرد، از عاج و استخوان برای تزیین مژه‌هایشان استفاده می‌کردند. پس از قرن‌ها و هزاره‌ها، جامعه مصر به‌آرامی مدی را ساخت که نه‌تنها با طب آنها، بلکه با مذهبشان نیز ادغام گردید. آنها مد جدید را راهی برای احترام به اعتقادات خود می‌دانستند و اکثریت مردم به طور منظم از آن استفاده می‌کردند. بد نیست بدانید که اولین وسیله آرایش چشم سرمه بود یکی از پرمصرف‌ترین لوازم‌آرایش و وسیله‌ای برای انجام آیین مذهبی. نمونه‌های اولیه سرمه، از زغال چوب یا دوده آن، عسل، آب و به طرز عجیبی از مدفوع تمساح تهیه می‌شد. آنها از آن برای تیره کردن چشم‌ها، مژه‌ها و ابروها، جهت محافظت از چشمان خود در برابر گردوغبار مضر باد استفاده می‌کردند و البته استفاده از این ماده همراه با مراسمی که جزو آیین آن‌ها بود صورت می‌گرفت.
زیرا معتقد بودند که برای رهایی از شر ارواح بد باید چشم و ابرو را آرایش نمایند و به همین دلیل آرایش چشم در مصر باستان تنها مختص به خانم‌ها نبود و مردان نیز چشمان خود را آرایش می‌کردند.

به طور تقریبی تا سال ۱۸۳۰ تغییر ویژه‌ای در ریمل به وجود نیامد و همواره برای استفاده از آن مجبور بودند از روش‌های سنتی و دستی استفاده کنند که بیشتر از دوده مغزی جات نظیر بادام، گردو یا فندق استفاده می‌کردند تا این که یک عطرساز فرانسوی به نام “یوجین ریمل” برای اولین‌بار محصولی به بازار عرضه نمود که مخلوطی از دوده ذغال و وازلین بود و در نهایت این محصول به نام خودش “ریمل” معروف شد. ماسکارا تولیدی او به‌صورت گسترده در اروپا مورد استقبال قرار گرفت به‌طوری‌که حتی امروزه در بسیاری از زبان‌ها به‌جای ماسکارا از واژه “ریمل” استفاده می‌شود. ریمل مدرن تنها پس از تبلیغ و بازاریابی بی‌وقفه توسط هلنا روبینشتاین (1870 - 1965)، یکی از ثروتمندترین زنان قرن بیستم، محبوبیت یافت. تأثیرگذاری او و تبلیغات مداوم او توسط بازیگران زن سینمای مختلف دهه‌های 1930، 40 و 50، ریمل را در هر شرایطی از نظر اجتماعی قابل‌قبول و بخش مهمی از تقریباً هر سبک از مد کرد.

شرکت ریمل در کشورهای آرژانتین، استرالیا، اتریش، بحرین، بلاروس، بلژیک، بلغارستان، کانادا، چین، کرواسی، جمهوری چک، دانمارک، استونی، فنلاند، فرانسه، آلمان، مجارستان، هند، اندونزی، جمهوری ایرلند، ایتالیا، ژاپن، لتونی، لیتوانی، مالت، مکزیک، هلند، نروژ، لهستان، پرتغال، قطر، رومانی، روسیه، عربستان سعودی، اسلواکی، آفریقای جنوبی، کره جنوبی، اسپانیا، بریتانیا، اوکراین و ایالات متحده آمریکا نماینده فعال دارد و یکی از موفق‌ترین شرکت‌های شناخته شده در صنعت مد است.

منبع: اینستاگرام/ مجله خانومی/ ماسکارا

http://www.historyofcosmetics.net