بیایید نگاهی بیندازیم به یکی از کهن‌ترین و قدیمی‌ترین شهرهای جهان یا بهتر است گفت سیزدهمین شهر و تمدن جهان.

اگر صفت مادر تهران را به او بدهیم هم بیراه نگفته ایم. تاریخ پیدایش این شهر به زمان اقوام آریایی می‌رسد و می شود اذعان داشت که از تمام شهرهای ماد بزرگتر بوده است. ولی شاید امروزه این شهر را با نام فیلسوف بزرگ ایرانی زکریای رازی بشناسند. شهر ری در لغت به معنای شهر سلطنتی است. ری در بخشی از دوره زیاریان و نیز سلجوقیان پایتخت ایران بوده‌است. این شهر در طول تاریخ به نام‌های مختلفی خوانده می‌شده، راکس (رکس)، راگز، راگا، رغه، ارشکیه، رام اردشیر، ام‌البلاد، ری شهر، شیخ البلاد و محمدیه از نامهایی بودند که ری در هر دوره به مناسبتی با یکی از این نام‌ها خوانده می‌شده است. تاریخ سکونت در این شهر به ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد برمی‌گردد. اگر چه ری همواره یکی از شهر های مهم ایران باستان به شمار می‌رفت ولی هیچ گاه به عنوان پایتخت در ایران باستان و ایران پیش از اسلام نام گذاری نشد.

شهرری بیش از آنکه به دلیل آثار تاریخی و باستانی مشهور باشد، به‌عنوان یک شهر مذهبی شناخته می‌شود. آرامگاه‌های متعددی از منسوبان به امامان شیعیان در شهرری وجود دارد. آرامگاه شاه عبدالعظیم مهم‌ترین مکان مذهبی شهر تهران است. به‌غیراز آن برخی از مهم‌ترین آرامگاه‌های شهرری

 عبارتند از:

ü    آرامگاه زکریای رازی(فیروزآباد)

ü    آرامگاه رضاشاه پهلوی

ü    آرامگاه ابن بابویه

ü    آرامگاه بی‌بی‌زبیده (شهر ری)

ü    آرامگاه جوانمرد قصاب

ü    آرامگاه امامزاده عبدالله (شهر ری)

در شاهنامه فردوسی بارها از شهر ری یاد شده‌است. ابوالقاسم فردوسی در شاهنامه ساخت شهرری را به پیروز پسر یزدگردشاه ساسانی نسبت می‌دهد، که پس از پایان خشکسالی و قحطی هفت‌ساله پیروز پسر یزدگرد آن را ساخت و آن را خود نام نهاد:

بر آرام بر تخت شاهی نشست            چو پیروز از آن روز تنگی برست

بفرمود کو را نهادند نام                   یکی شارستان کرد پیروزکام

که آرام شاهان خرخ پی ست            جهان دار گوینده گفت این ری ست

منبع: ایرنا/ تاریخچه شهرری.

 /www.safarme.ir