سِزار (در لاتین: CÆSAR)از زمان هادریانوس، امپراتور روم، عنوان سزار به کسانی که از سوی یک امپراتور به عنوان جانشین منصوب می شدند، داده می شد. این لقب در اصل نام خانوادگی گایوس ژولیوس سزار بود.

در زمان امپراتوری بیزانس، این لقب به نزدیکان امپراتور هم اطلاق می شد، به عنوان مثال بارداس دایی میخائیل سوم این لقب را گرفته بود. در عربی و فارسی واژه قیصر نیز به همین معنا بکار می‌رود.