فَسا (به پارسی میانه: پسا) یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان فسا است. فسا سومین شهر بزرگ استان فارس است و با ۱۱۰٬۸۲۵ تن جمعیت، دومین شهر پرجمعیت نیمهٔ جنوبی و چهارمین شهرستان پرجمعیت استان به‌شمار می‌رود. قدمت این شهر دست کم به زمان هخامنشیان برمی‌گردد که در آن زمان نام این شهر پسه یا پسا بوده که به فسا تبدیل می‌شود. فسا به شهر گندم معروف است. در تولید مرکبات از لحاظ کیفیت در سطح استان رتبه یک قرار دارد.
فسا در منطقهٔ نیمه‌خشک معتدل قرار گرفته‌است. بیش‌ترین درجه حرارت در تابستان‌ها به ۴۲ درجه بالای صفر و کم‌ترین آن در زمستان‌ها به ۸ درجه زیر صفر می‌رسد و میزان بارندگی آن به‌طور متوسط حدود ۳۲۰ میلی‌متر در سال است.
اقتصاد فسا برپایه کشاورزی و دامپروری استوار است. شهرهای جهرم، داراب، سروستان، خرامه و استهبان در همسایگی فسا قرار دارند. شهرستان فسا در مسیر ترانزیتی شیراز به بندرعباس و همچنین شیراز به کرمان- سیرجان واقع شده‌است و همین اصل آن را به شهری استراتژیکی و پررونق تبدیل کرده‌است.
در کتیبه‌ها و سنگ نوشته‌های پرسپولیس از فسا با نام «پشی‌یا» یا «بشی» یاد شده‌است. جرج کامرون بر اساس مفاد لوح شماره ۵۳ از الواح گلی تخت جمشید، محل شهر «پشی‌یا» یا «بشی‌یه» را منطبق بر محل کنونی شهر فسا می‌داند. واژه «بشی‌یه» در واقع صورت عیلامی واژه پسا می‌باشد. این واژه به دلیل عدم وجود حرف «پ» در زبان عربی، پس از ورود اعراب و تبادلات فرهنگی به صورت «بسا» و گاهی نیز «فسا» تلفظ و ثبت گردید. فسا در لغت نیز به معنی «محل سکونت و قرارگاه» یاد شده‌است. محققان برای واژهٔ فسا معنی شهر پارسیان را نیز شمرده‌اند.
