(معرّب رودبار کوهسران) یکی از شهرهای شهرستان شمیرانات و مرکز بخش رودبار قصران در استان تهران است. شهر اوشان، فشم، میگون دارای سه محله اصلی با نامهای فشم، اوشان و میگون میباشد. در گفتار عامیانه این شهر بیشتر با نام اوشون فشم مشهور است.
اوشان، فشم، میگون باغشهری در ۲۵ کیلومتری شمال شرقی شهر تهران بوده و در میان رشته کوه البرز قرار دارد. این شهر عموماً کوهپایهای و سردسیری بوده و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و در زمستان و پائیز بسیار سرد و پربارش میباشد. بارش سنگین برف در زمستان منجر شده در شمال این شهر سه پیست اسکی شمشک، دربندسر و دیزین بهوجود آید.
این شهر یکی از مراکز تفریحی تهران بوده و تعداد زیادی رستوران و قهوهخانه در آن قرار دارد. در این شهر به عنوان یکی از ییلاقات تهران، ویلاسازیهای زیادی صورت گرفتهاست.
روستاهای ایگل، باغگل، آهار و شکرآب در مسیر بعد از اوشان، فشم، میگون و همچنین روستاهای امامه در مسیر دو راهی امامه (نرسیده به فشم) و در مسیر سمت راست میدان فشم روستای روته و بعد به روستای زایگان (زاگون) میرسیم، لازم است ذکر شود در دوراهی زایگان سمت چپ به سمت روستا لالان (شمیرانات) و مستقیم روستا آبنیک (اونک)، گرمابدر و دشت لار و در مسیر چپ از دوراهی فشم شهر میگون و شهر دربندسر از مناطق تفریحیاند.
زبان گفتاری
دانشنامه ایرانیکا درباب زبان منطقه قصران آورده است که باید به دو بخش باید تقسیم شود . زبان بومیان شمال و شمال شرق منطقه بخش درونی قصران نزدیکی بسیار زیادی به زبان مازندرانی دارد. گویش منطقه جنوبی از اوشان در مرکز تا جیرود و تجریش در جنوب شمیران گونه ای فارسی-مازندرانی است و ویژگی های زبانهای حاشیه دریای خزر را دارد شماری از پژوهشگران نیز زبان گفتاری مردم اوشان و فشم و میگون را عینا همان زبان مازندرانی قلمداد کرده اند. حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آوردهاست :منطقه قصران باستانی شامل مناطق اوشان، فشم، دربندسر، گاجره و روستاهای کوهپایهای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجهای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشهٔ زبانهای دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافتهاست، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجهٔ مازندرانی به همان نسبت افزوده میشود، چنانکه در لهجهٔ میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجهٔ مازندرانی غلبه دارد.
