شاعر، نمایشنامه نویس و منتقد ادبی انگلیسی که بر صحنه ادبی زمان خود آنچنان تسلط داشت که همه را حیرت زده میکرد. وی به عنوان شاعر، نمایشنامه نویس و مترجم یکی از مهم ترین شخصیت های ادبیات انگلستان در قرن هفدهم بود.از مهمترین آثار وی میتوان به ملکه هندی اشاره کرد. این شاعر کسی نیست جز جان درایدن.

 اشعار و نمایشنامه های او هنوز هم بسیار مورد توجه است و ترجمه های او از نویسندگان باستانی مانند پلوتارک معیاری را برای کسانی که بعد از او آمدند تعیین کرد که سنگ محکی برای مترجمان آتی انگلیسی شد.

درایدن نویسنده ای پرکار و متنوع (ویرایش استاندارد مدرن 20 جلد و بسیار قطور است) و اولین شاعر برنده جایزه انگلستان در سال 1668 بود.

ساموئل جانسون شاعر، نویسنده، منتقد و فرهنگ‌نویس برجسته انگلیسی و آرتور آپهم پوپ مورخ شهیر آمریکایی او را همیشه تحسین می کردند. در مقاله ای جانسون در مقایسه درایدن با پوپ نوشت: "درایدن با شگفتی مکرر خوانده می شود و پوپ با لذت همیشگی." منظور جانسون را تنها زمانی متوجه می شوید که به اندازه کافی در آثار درایدن غرق شده باشید و شگفتی های درونی اش را از نزدیک لمس کرده باشید.

برای اکثر خوانندگان مدرن، آنچه ممکن است در آثار درایدن، ابتدا با آن مواجه شوند، شعر هایش باشد. درایدن به عنوان یک شاعر، بیشتر به عنوان طنزپرداز شناخته می شود. او علاوه بر طنز، مرثیه ها، پیشگفتارها، پایان نامه ها، قصیده ها و سرودها نوشت. مشهورترین شعر او ابشالوم و آخیتوفل (1681) است همچنین ابداع دوبیتی‌های حماسی به عنوان یک قالب استاندارد در شعر انگلیسی و سرایش آثار طنز، مذهبی، افسانه، لطیفه، مدح، پیش‌گفتار و نمایش‌نامه توسط آن‌ها وی را به شاعری نام‌دار در این عصر بدل کرد. او همچنین قالب الکساندرین را وارد ادبیات انگلیسی کرد سرانجام در سال 1670 لقب و شغل دائمی سلطنتی ملک الشعرای انگلستان به وی اعطا شد و این لقب به صورت شغل یک نهاد عادی درآمد. درایدن علاوه بر اینکه بزرگترین شاعر انگلیسی اواخر قرن هفدهم بود، تقریباً 30 تراژدی، کمدی و اپرا دراماتیک نوشت.

 سرانجام  وی در سال 1700 درگذشت و در کلیسای وست مینستر بین چاسر و آبراهام کاولی در گوشه شاعران به خاک سپرده شد.

منبع

Quera.com