لوی استراوس سال ۱۸۵۳ در سن بیست و چهارسالگی به سانفرانسیسکو آمد. در طی بیست سال او به یکی از تاجران موفق پارچه تبدیل شد و در این سال‌ها با یکی از دوستانش ژاکوب که خیاط ماهری بود و به‌صورت عمده از استراوس پارچه خریداری می‌کرد، با استفاده از پارچه کتانی، قیطان و نوعی پرچ فلزی، شلوار لی که مردمی ترین محصول پوشاک بود را ساختند. شروع تولید این محصول زمانی بود که روزی همسر یک کارگر از ژاکوب خواست شلواری برای شوهرش بدوزد که بادوام و محکم باشد و به
سادگی پاره نشود. ژاکوبدر این لحظه ایده جالبی به ذهنش رسید و آن اضافه کردن یک قطعه فلزی به گوشه دکمه های شلوار و لبه های دوخت آن بود پارچه شلوار را هم از پارچه لی که از فروشگاه لوی استراوس خریده بود تهیه کرد. ژاکوب داوی به همزاه لوی در پی استقبال شدید مردم از شلوار لیژاکوب نگران شدندکه شاید کسی این ایده ماهرانه‌اش را بدزدد. بنابراین تصمیم گرفتند حق امتیاز این کار را به نام خودشان ثبت کنند.از آن پس آن شلوارهای جدید آنها به شلوارهای بست دار مشهور شد که به عنوان لباس کار مقاوم محکم شناخته شد و به سرعت معروف گشت و تقاضای زیادی پیدا کرد اما ژاکوب برای تولید انبوه این شلوارها به یک شریک نیاز داشت و اولین کسی که به ذهنش رسید دوستش استرواس بود، او این ایده را پسندید. بدین سبب آنها کارخانه بزرگی افتتاح کردند و اینگونه بود که برای اولین بار شلوار لی متولد شد.
شلوار های لی شلوارهایی هستند که از پارچه جین دوخته می‌شوند و به عنوان یک لباس غیررسمی کاربرد زیادی میان خانم‌ها و آقایان دارند.اسم پارچه شلوار لی جین نام دارد که از شهر جنوای ایتالیا آغاز می‌شود، شهری که به خاطر پارچه کتان راه راه معروف بود
حقایقی در مورد شلوار جین
· اولین شلوار جین جهان به رنگ آبی تیره دوخته شد و این به خاطر آن بود چرک و کثیفی را خیلی دیر نشان می داد. برای همین بین افراد کارگر یا کسانی که در هر نوع شغلی که به‌نوعی با کثیفی سروکار داشت به دلیل چرک تاب بودن بسیار محبوب شد. مارلن کومار، نویسنده تاریخ مد، در مقاله‌ای برای Racked توضیح می‌دهد: "صاحبان برده برای کارگران برده خود لباس جین می‌خریدندزیرا پارچه آن بسیار محکم بود."
· شلوار جین کلیشه های جنسیتی را کنار گذاشت و زن و مرد را به این نوع لباس بسیار علاقه مند کرد. در واقع شاید بتوان گفت شلوار جین ابتدای راه تساوی حقوق زن و مرد قلمداد شد.
· جین پارچه و نوعی لباس پر سرو صدا در احقاق حقوق جامعه ی کارگری و برده داری و سیاه پوست بود. تظاهرات مدنی زیادی در سالهای 1900 تا 2000 میلادی رخ داد که قشر کارمند در پشت میزهایشان از این نوع شلوار استفده میکردند تا نشان دهند این لباس تنها مختص کارگران و سیاه پوستان نیست و همه مردم باید یکدست و هم‌تراز تلقی شوند.
.منبع: https://vista.ir/w/a/34/kmen
