این روزا خیلی بحث فرزند آوری توی مملکت داغه همه مسئولا دارن همه جور تلاشی می کنن تا مردم هی بچه بیارن و نتونن از زیرش در برن! اگه بچه ای تو راه باشه یکی از اولین مسائلی که خانوادش درگیرش می شن اسمشه 😊 اسمای اصیل فارسی زیادی هستن که معنای قشنگی هم دارن؛ یکی از این اسم ها فرناز هستش که جزو اسمای پر طرفدار فارسیه.

فرناز برخلاف اکثر اسمای ما که عربی هستن، یه اسم فارسیه و از 2 بخش تشکیل شده: فر + ناز ( چشم بسته غیب گفتم! )

«فَر» معنی قدیمی و با اصالتی داره که یعنی «پشتیبانی خداوند» یا «شکوه و عظمت» ( توی سرود ملی میاد میگه بهمن فر ایمان ماست، همینه منظورش! ). اون قدیما فکر می کردن که خدا به بعضی آدما یسری نیرو و توانایی خاص میده که باعث میشه همیشه تو هر زمینه ای موفق و پیروز باشن (ابر قهرمان می شدن!). حالا اگه یکی از اونا که معمولا هم پادشاه بودن، یه کار خطایی انجام می دادن، فر خودشون رو از دست می دادن و دیگه ابر قدرت نداشتن 😊

بخش دوم اسم که «ناز» بود، فکر نکنم نیاز به ترجمه داشته باشه! ناز نازه دیگه 😊 یعنی دلربا، کسی که عشوه داره، لوندی داره! حالا این دو تا رو با هم جمع کنیم فرناز میشه کسی که هم ناز داره هم باشکوهه! دارای نازی با شکوه 😊

اگه ایشالا بچه ای توی راه بود و دختر بود و براش دنبال یه اسم اصیل ایرانی می گشتین، من تو مسائل خانوادگی شما دخالت نمی کنم! هر چی دوست داشتید بذارید! (چیه؟ فکر کردی می گم اسمشو بذار فرناز؟ اسم یه چیز سلیقه ایه، چرا من باید بگم چی بذاری آخه 😊)