بعضی دانشمندا هستن ما دانشجوها از دستشون کلافه شدیم اینقدر چیز میز کشف کردن و به درسای ما اضافه کردن 400 هزار تا قانون و نکته اضافه کردن، بابا بسه دیگه! خسته شدیم! یسریاشون بودن چپ می رفتن راست میومدن یه قانون جدید می نوشتن! یکی از داشمندایی که توی علوم تجربی خیلی دست داشته، رابرت هاینریش هرمان کخ (ماشالا اسم) هستش که از اسم سخت و خشنش معلوم میشه آلمانیه!
رابرت هم پزشک بود و هم میکروب شناس که توی مورد دوم مشهورتر بودش؛ اینقدر توی این زمینه فعالیت داشت که بهش لقب پدر علم میکروب شناسی دادن! کخ توی اون دوران عامل انواعی از بیماری ها مثل وبا، سل و سیاه زخم رو کشف کرد! یسری آزمایش هم روی نمونه های انسانی (انسان آزمایشگاهی!) انجام داد و به این ترتیب تونست عوامل بیماری های عفونی رو هم کشف کنه.
این دانشمند آلمانی انواعی از فناوری و تکنیک های مطالعه روی میکروب ها رو ابداع و تدوین کرد و اونا رو ارتقا داد، مسیر راهش هم پر بود از کشفیات تازه که مربوط به سلامت عمومی مردم هستن. اگه توی مقالات بگردین یکی از مهم ترین نتایج تحقیقاتش رو که با اسم «شاخص های کخ» شناخته می شه می تونید ببینید؛ توی این شاخص، میکروارگانیسم های خاصی رو به بیماری ها ارتباط می ده و ازش امروزه به عنوان قوانین طلایی میکروب شناسی یاد می کنن.
رابرت اینقدر تحقیق و کشف و درمان انجام داد که در نهایت توی سال 1905 بخاطر همین کاراش و مخصوصا کشفیاتش راجب بیماری سل، جایزه نوبل پزشکی رو دریافت کرد. یه انستیتو تحقیقاتی هم به پاس خدمات با ارزشش به اسم کخ تو جهان وجود داره که البته خودش تاسیس کرد 😊 (گولتون زدم فکر کردید یکی دیگه تاسیس کرده ولی به اسم کخ!)
این موسسه کارهای زیادی انجام میده ولی هدف اصلیش اینه که با تحقیقات عمده پزشکی و میکروب شناسیش، جلوی شیوع بیماری ها رو بگیره. مقرش هم (حس کردم سازمان ملله، مقر چرا آخه)، ساختمونش هم توی برلینه و هم ورنیگه روده و یکی از زیر مجموعه های اصلی وزارت بهداشت آلمان به حساب میاد.
در آخر هم بگیم این دانشمند بزرگ که با کشفیات خودش پدر ما محصلای رشته پزشکی رو درآورده، توی تاریخ 9 آپریل سال 1910 میلادی دچار حمله قلبی شد و نتونست کاملا درمان بشه (خیلی بده ها، خودت دکتر باشی ولی بهت حمله قلبی دست بده! خب روغن بدون پالم می خوردی اینجوری نشه دیگه!). درمان نشد و آخرش هم 27 می همون سال توی سن 66 سالگی فوت کرد.
منبع: https://www.zoomit.ir
