اوِستا نام فراگیر مجموعه کهن‌ترین نوشتار و سروده‌های زرتشتیان است که همانا دانشنامه ایرانیان بوده و در روزگار باستان بیست و یک نسک (فصل) داشته و هم‌اکنون دارای پنج بخش است. بخش‌های اوستا بر این پایه‌اند: یَسنه که سخنان زرتشت، شناخته شده با نام گاهان در آن گنجانده شده، یشت‌ها (سرودهای نیایشی)، وندیداد

(ونداد)، ویسپرد و خرده‌اوستا.گذشته از این پنج کتاب و کتابچه، پاره‌هایی از نوشته‌ای بنام «هیربدستان و نیرنگستان» و… موجود است که درباره برگزاری مراسم مذهبی است. وندیداد یکی از نوشته های اوستایی است که در کنار دیگر ادبیات اوستا به نام های یسنا، یشت ها، ویسپرد وخرده اوستا جای دارد. این نوشته هرچند به خط وگویش اوستا نگارش شده ولی بسیاری از بخش های آن با اندیشه وفلسفه زرتشت، پیام آور ایرانی هماهنگی ندارد. وندیداد ، آگاهی وباورهای ایرانیان است که از گذشته های دوربه تدریج از تاریخ، باورها، سنت ها وفرهنگ اجتماعی مردم ایران واقوام گوناگون این سرزمین گردآوری شده است.

بخش‌های اوستا در دوران‌های گوناگون به‌دست کسان پرشماری نوشته شده‌است، ولی از آن میان تنها بخشی از سرودها از آنِ خود زرتشت است. نوشته‌های اوستا دربرگیرنده است از نیایشِ اهورا مزدا و امشاسپندان و دیگر ایزدان و نمادهای طبیعت و بایسته‌های آدمی در جهان بهشت و دوزخ و داستان‌های ملی.این نوشته ازآموزه های گوناگونی درباره تاریخ و جغرافیای سرزمین پهناور ایران باستان و قوانین ویژه بهداشتی، درمانی، مدنی، کیفری، پزشکی، دامپزشکی ودانش های دیگرسخن گفته است. این احکام وقوانین اززمانهایی بسیاردوروپیش از پیام آوری زرتشت درمیان اقوام گوناگون ایرانی متداول بوده وکاربرد داشته است. نام این بخش از اوستا «وی دئودات» است که از سه جز تشکیل شده «وی» پیشوندی است که بر سر بسیاری از نام‌ها یا ریشه فعل‌های ایرانی-اوستایی آمده و معنی دوری و جدایی می‌دهد و در ایران به صورت «گ» می‌آید و در کلمات دیگری مانند گریختن و و گسستن مشاهده می‌شود. بخش دوم «دئو» و به معنای دیو است و بخش سوم «دات» است که به معنی سامان و نظم و قانون است و در ایران «داد» وترکیب آنها را از همین ریشه داریم.

پژوهشگر ایرانی رستم مدی در گفتاری به نام «تحول قانون ایرانی» به معرفی و تحلیل وندیداد پرداخته و گفته این کتاب، تنها متنی است که به قانون جزایی ایران پرداخته و وجود چنین قانونی در ایران کهن، نشان می‌دهد که ایرانیان آن روزگار، چندان از ملاک و معیار تمدن عصر جدید دور نبودند.علاوه برداشتن مطالب جغرافیایی و تاریخی (هر چند افسانه‌ای)، دارای مطالب بسیار حقوقی و آیینی نیز است که آن را از نظر جامعه‌شناسی تاریخی و ارتباط فرهنگی و اجتماعی مردم ایران نجد (منطقه کوهستانی عربستان کنونی که در زمان ساسانی، بخشی از ایران باستان بود) با میان رودان و غرب آسیا، شایان اهمیت بسیار می‌سازد.

 منبع: https://fa.wikipedia.org/wiki/