بیشتر اسم های ایرانی ریشه ای طولانی در تاریخ و همچنین معنای بسیار زیبایی دارن. برخی اسم ها از پادشاهان و اشراف به امروز رسیدن، برخی اسم ها از اسم الهه ها و خدایان، برخی هم از طبیعت گرفته شدن. یکی از همین اسمایی که ریشه تاریخی زیادی داره و از طبیعت اومده، اسم ایاز یا ایاس هستش.

ایاس یه اسم ترکی – گیلکی محسوب می شه که معنی باد خنک، نسیم و در کل هوای لطیف و لذت بخش رو می ده (کلا با باد و نسیم ایرانی ها رابطه خوبی داشتن! چند

تا اسم دیگه هم داریم که از باد گرفته شدن، مثل صبا و خود نسیم! ). قدیما هم اسم یکی از محبوب ترین افراد سلطان محمود غزنوی بود. ایاز توی دربار محمود بن سبکتکین هم استفاده می شد و یکی از افراد باهوش و جنگجو و همچنین زیبای پادشاه ( مرد بودا! ) همین اسم رو داشت.

جدای از اسم شخص، یکی از روستاهای اطراف بخش مرکزی مسجد سلیمان استان خوزستان هم اسم ایاز رو داره. این روستا در دهستان تمبی گلگیر واقع شده و آخرین بار هم که در سال 1385 بود جمعیتش رو کمتر از 3 خانوار عنوان کردن!

یه آمار جالب هم بگم که اسم ایاز توی ثبت احوال در حال حاضر برای 5 هزار و 51 نفر ثبت شده. درسته که بیشتر توی مناطق شمالی ( همون گیلانی ها و ترکا ) این اسم دیده می شه، ولی از اسم های اصیل و معنا دار ایرانی می شه توی هر قوم و منطقه ای استفاده کرد.

 منبع: https://abadis.ir