هر فردی در یه زمینه ای هنر ناب و خالصی داره که تا سالیان سال کسی نمی تونه رو دستش بیاد؛ جان اشتاین بک جزو همین افراده که با نوشته های فرهنگی در مورد فقر، قحطی، مرگ، مقابله با ظالمان و ... اسم موندگاری از خودش ساخته. کتاب هایی که این فرد نوشته مانند مروارید، خوشه های خشم، ماه پنهان است و ... جزو بهترین آثار ادبی جهان هستن.
جان به دلیل همین نوشته های فاخر و قلم قدرتمند خودش تونست توی سال 1962 نوبل ادبیات رو دریافت کنه و دوباره بعد از اون طی 2 سال مدال آزادی آمریکا رو هم مال خودش کرد! پایان کار این نویسنده توانا در سال 1968 بود که به دلیل گرفتگی عروق قلبی از دنیا رفت.
کتاب مروارید داستانی قدیمی از مردم مکزیک رو روایت می کنه؛ توی این کتاب به وصف زندگی فقیرانه ماهی گیران بومی مکزیک اشاره شده که همیشه در دل طبیعت بوده اند و برای سفید پوستان کار می کردند. این افراد همیشه تحت تحمیل آیین و زبان و تسلط اقتصادی بودن که علاوه بر اون ماشه تفنگ هم به سمتشون نشونه ور بود.
شروع این رمان با وصف یک صبح دلنشین و زیبا شروع می شه که سر تا سر اونو عشق گرفته. کینو که اسم ماهیگیر داستانه، خووانا همسر کینو و فرزندشون کایوتیتو که همگی عاشق هم هستن. این زوج هم با اینکه مانند دیگر افراد روستا زندگی سخت و پر مشغله ای رو می گذرونن ولی از بابت وجود پسرشون خیلی خوشحال هستن و به زندگی امیدوار می شن.
چیزی که اونا نمی دونستن این بود که این خوشحالی زیاد دووم نداره! در یکی از صبح ها اتفاق وحشتناکی رخ می ده؛ کایوتیتو درون جعبه ای خوابیده و یک عقرب به آرومی از طناب جعبه پایین میاد و پسرک رو نیش می زنه.
توی رمان مروارید، سرخ پوستانی به نوشته در اومدن که در اسارت سفید پوستان هستن، سفید پوستان همه چیز رو تحت کنترل دارن و جلوی پیشرفت و خوشبختی سرخ پوستان رو گرفتن. در نهایت داستان می رسه به جایی که کیتو یه مروارید پیدا می کنه و چیزایی که به ذهنش میان ازدواج با همسرش، خوشبختی پسرش و داشتن 1 اسلحه هست.
نویسنده توی این داستان و البته داستان های دیگش توجه ویژه ای به افراد نیازمند، مستضعف و فقیر داره و همیشه سعی می کنه براشون یه زندگی بهتر رو تداعی کنه، ولی نمی تونه! هر کاری می کنه زندگی برای نیازمندان سخت و سخت تر می شه! انگار که خوشبختی فقط برای اشراف جامعه هستش و به افراد معمولی پشت کرده...
منبع: https://kafebook.ir
