محمدحسن«بیوک» معیری فرزند محمدحسن خان مؤیدخلوت و نوعدوست علی خان نظام الدوله در دهم اردیبهشت ماه ۱۲۸۸ خورشیدی در تهران، گلشن چشم به جهان گشود. زمانیکه بدنیا آمد آنقدرها خوش شانس نبود که روی پدرش را ببیند و بی پدر بزرگ شد. خانواده او همه از بزرگان و سیاست مداران دوره اش بودند و همین به او کمک کرد که راه خودش را در میان ادیبان بیابد. همه او را به اختلاص رهی میشناسند. رهی معیری پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه وارد خدمات دولتی شد و مشاغل گوناگون یافت و در سال ۱۳۲۲ خورشیدی به ریاست کل انتشارات و تبلیغات "وزارت پیشه و هنر" منصوب گردید. اگر بگوییم او از همان کودکی راه خود را در میان شعر و موسیقی و ادبیات یافت گزاف نگفته ایم.
از لحاظ کاری او بعد از فارغ التحصیل شدن در اداره ثبت، شهرداری تهران، وزارت کار، خدمات اداره ی انتشارات و روزنامه ها، وزارت اقتصاد ملی و وزارت پیشه و هنر کار میکرد. بعد از مدتی دست از کار در ادارات دولتی کشید و شروع به ساخت اهنگ و تصنیف های زیادی در رادیو کرد. اساتید زیادی به او در این کار مشاوره میدادند. اساتیدی که نامشان در ذهن ایرانیان جاودانه اند. مانند استاد صبا، اساتید مرتضی و رضا محجوبی. رهی ابتدای راه شاعری اش را در انجمن ادبی حکیم نظامی با مدیریت استاد وحید دستگردی شروع کرد و یکی از اعضاء فعال و مؤثر آن انجمن محسوب میشد، کم کم در انجمن موسیقی ملی و انجمن فرهنگستان ایران هم عضویت یافت و رفته رفته با چاپ و نشر غزلهای دلنشین رهی معیری در مطبوعات و مجله های کشور شهرت بسیار یافت. آثار و شعرهای فکاهی و انتقادی او نیز به امضاهای مستعار "زاغچه" و "شاپریون" در روزنامه های "بابا شمل" و "تهران مصور" و غیره چاپ و انتشار یافت.
رهی معیری در سال های آخر عمر در برنامه گل های رنگارنگ رادیو، در انتخاب شعر با داوود پیرنیا همکاری داشت و بعد از او هم تا پایان عمر آن برنامه را سرپرستی میکرد.
رهی معیری بدون تردید یکی از چند چهره برتر غزل سرای معاصر است. سخن او تحت تأثیر شاعرانی مانند سعدی، حافظ، مولوی، صائب و گاه مسعود سعد سلمان و نظامی است؛ ولی دلبستگی و توجه او بیشتر به زبان سعدی است. این عشق و شیفتگی به سعدی سخنش را از رنگ و بوی شیوه استاد بهره مند کرده است و حتی گفته اند که همان سادگی و روانی و طراوت غزل های سعدی را از بیشتر غزل های وی میتوان دریافت.
منبع: https://www.sarpoosh.com
impressive.faxi1.ir
