خوزستان، این استان زیبا با مردمانی که دل هایشان به وسعت خلیج فارس است و آنقدر خونگرمند که ساعاتی نشستن در کنارشان غنیمت و افتخاریست در جان هم وطنانشان.
هر وقت نام خوزستان را می شنویم ناخودآگاه ذهنمان روانه می شود سمت جنگ ایران و عراق. از شهر امیدیه آن گرفته که همیشه تاسیسات و پالایشگاه های آن فوج فوج مورد اصابت موشک های بعثی قرار می گرفت و اولین شهید جنگ را به وطن هدیه داد تا میدان الف دزفول که همه میدانستند اولین جایی که در لیست بعثی ها قرار است مورد اصابت موشک بخورد دزفول است. گوینده رادیو عراق همیشه در اعلام بمباران می‌گفت: «الف دزفول». برای همین خوزستان در یاد ما ایرانی ها یک نوع نجابت و تقدس دارد انگار.
بماند که مهد تمدن ایران هم هست و دست کم در نه هزار سال متمادی تمدن های مختلف را در خود شکل داده و به دست تاریخ سپرده است. جای جایش بوی قدمت می دهد. از زیگورات چغا زنبیل گرفته تا سازه های آبی شوشتر، گوشه گوشه اش چیزی دارد که ما را هدایت می کند سمت اصالت نوع بشر.
جای تعجب است که ما انسان مدرن، انسان این قرن، با سرعت بسیار زیاد داریم به صورت قدر ناشناسانه ای آن تمدن و آثار باستانی را از بین می بریم. هزاران سد روی کارون بسته ایم و اقلیمش را به نابودی کشانده ایم. چیزهایی را داریم به سرعت نابود می کنیم که برای بدست آمدنش قرن ها زحمت کشیده شده و ما در عرض دهه ها داریم آن ها را به زوال می بریم. انقراض را با سرعت شروع کرده ایم. همه منابع طبیعی و آثار باستانی را که هزاران هزار سال برایش زحمت کشیده شده را در عرض همین چند سال اخیر با ولع سیری ناپذیرمان داریم در خود می بلعیم و هیچ چیزی برای آیندگانمان نمی گذاریم. خوزستان این مهد غنی و پر آب از کارون باید آب نداشته باشد. مردم جنوب که بر روی لوله های گاز زندگی می کنند گاز ندارند. چه بر سر ما آمده است؟؟؟؟ داریم با خودمان چه می کنیم؟
جای زیگورات ها فلر های گاز جنوب را اشغال کرده. هوا آلوده تر از همیشه، داغ تر از هر وقت سالی. بی آب تر از هر زمان دیگری.....
بیایید خودمان به خودمان رحم کنیم.اجازه ندهیم منابع غنیمان به سان آبی که بر زمین ریخته و جمع نمی شود به یغما رود و در نهایت آه و افسوس و حسرت و نفرین آیندگان را برایمان به همراه خواهد داشت.
از خوزستان تنها مردمان مهربانش مانده که در دل هایشان بارقه ای از امید جاریست در نگاه هایشان به کارون خروشان.
کارون رگ خروشان ایران همیشه جاری باد.
منبع: بدون منبع از منابع سرشاری که به یغما میرود هروز....
