گرگان یکی از شهرهای بسیار زیبای شمال کشور است که نامش و تمام جاذبه‌های زیبای طبیعی‌اش در زیر سایه‌ی شهرهای استان‌های مازندران و گیلان قرار گرفته است، اما این شهر زیبا دارای پیشینه تاریخی و طبیعت بینظیر و اقلیم منحصربه‌فرد خود است و بافت تاریخی آن در سال ۱۳۱۰ میلادی این شهر در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسید.
این شهرستان که تا سال ۱۳۱۶ «اَستَرآباد» یا «استرآباد» نام داشت و این دو نام که بر روی این شهر در طول تاریخ نهاده شده ریشه در سرسبزی و آبادی این خطه از دیرباز تاکنون دارد. پیشینه‌ی تاریخی، این شهر به زمان مهاجرت اقوام آریایی به ایران و ساکن شدن آنان در منطقه هیرکانی یا گرگان کنونی برمیگردد و سابقه‌ی سکونت در این شهر به بیش از ۶ هزار سال پیش می‌رسد. همچنین در دوره‌ی حکومت صفویان به این شهر به علت اینکه مرکز شکوفایی هنر بود دارالمؤمنین می‌گفتند.
قدیم‌ترها و درست زمانی که گرگان را به نام استرآباد می‌شناختند، این شهر متشکل از ۵ دروازه بوده است که هرکدام به جهت مخالفی از جهت‌های دیگر باز می‌شده است. داستان جالبی که درباره‌ی گرگان وجود دارد این است که، به‌این‌علت که آقامحمد خان قاجار در این شهر به دنیا آمده بود، در زمان قاجارها نگاه ویژه‌ای به این شهر تاریخی شده است و حتی زمانی هم که نادرشاه افشار دیوار باروی این شهر را ویران کرد، آقا محمد خان قاجار شخصاً آن را تعمیر کرد.
جاذبه‌های این شهر با قدمت را باید در سه دسته طبیعی، تاریخی و مذهبی دسته‌بندی کرد.
از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی و مذهبی آن میتوان مدرسه عمادی،کاروانسرای قزلق،کاروانسرای دیمه لو،تپه ی باستانی و تاریخی تورنگ تپه،دیوار دفاعی گرگان،موزه صنایع دستی گرگان،خرابه های شهر تمیشه، کاروانسرای قزلق،امامزاده طیب،امامزاده نه تن،امامزاده عبدالله،حرم مطهر سید ابراهیم را نام برد
و از جاذبه های طبیعی گرگان میتوان به آب بندان توشن، روستای زیارت، چشمه آبگرم زیارت، پارک جنگلی النگ دره، سواحل شرقی دریای خزر، دیوار بزرگ گرگان سد اسکندری، پارک جنگلی قرق و چشمه سید کلاته اشاره کرد.
