او که در پاریس متولد شد و برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1947 گشت؛ الهام‌بخش بسیاری از افراد همچون آندره مالرو، ژان پل سارتر، یوکیو میشیما و بسیاری از نویسندگان جوان بود. نوشته­ هایش غالبا بر روی شخصیت‌های اصلی داستان متمرکز بود. شخصیت هایی که تا حدودی می‌توان آن‌ها را شبیه به خود ژید دانست.

آندره ژید نویسندگی را از سال 1891 آغاز کرد. «یادداشت های روزانه آندره والتر» اولین اثر او بود. در سال 1893 ژید به شمال آفریقا سفر کرد و بعد از بازگشت به پاریس کتاب «مائده های زمینی» را به چاپ رساند. مشهورترین اثر او که بسیاری آن را با عبارت «ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آنچه بدان می‌نگری» می‌شناسند. این کتاب نمایانگر رهایی ژید از ترس‌ها و لزوم پیروی از انگیزه‌های شخصی‌اش است.

پس از جنگ جهانی اول تحول عظیمی در ژید رخ داد. او پس از مشکلات روحی فراوان با خود به یک آشتی درونی رسید. در این زمان کتاب «کوریدون» را نوشت و پس از آن  «سکه سازان» را منتشر کرد که یکی از پیچیده‌ترین آثار اوست. این کتاب که روایتگر چند داستان متعدد است و به‌عنوان یکی از پیشگامان رمان‌های نو معرفی می‌شود.

از دیگر آثار او می‌توان به در تنگ، دخمه‌های واتیکان، بازگشت از شوروی و... اشاره کرد.

زندگی و آثار آندره ژید مملو از تأثیرات عمیق از شعرای ایرانیست. آندره ژید مجذوب شاعران ایرانی حافظ، سعدی، خیام و مولانا بود و او حتی کتاب مائده‌های زمینی را با شعری از حافظ آغاز می‌کند. "بخت خواب آلود ما بیدار خواهد شد مگر..."

ژید در تمام زندگی‌اش دو عنصر خودآگاهی و صداقت را به عنوان سنگ بنای اخلاق جمعی و فردی معرفی کرد.

 ژید یکی از مهم‌ترین نویسندگان انسان‌گرای قرن نوزدهم است. صداقت و نجابت اندیشه‌های ژید و هارمونی که در داستان‌هایش به چشم می‌خورد جایگاه او را در بین بزرگان ادبیات فرانسه حفظ کرده است.

منبع: وبسایت فیدیبو