استیون کرین Stephen crane  نویسنده و شاعر آمریکایی پایان قرن نوزدهم است. او سال 1871 در نیوجرسی به دنیا آمد و بعدها در نیویورک تحصیل کرد. او در دوران زندگی در نیویورک بسیاری از محله‌های پست و فقیر این شهر رفت‌وآمد می‎‌کرد و بسیاری از داستان‌هایش در این فضا شکل گرفت. او پدیده‌های دردناکی را در داستان‌هایش به تصویر می‌کشد و نوعی واقع‌گرایی فلسفی در آثارش به چشم می‌خورد.

او عمده‌ی شهرتش را از کتاب «نشان سرخ دلیری» دارد که صحنه‌هایی تکان‌دهنده از جنگ آمریکا در آن توصیف‌شده است. او را در میان داستان‌سرایان جوان آمریکا انگشت‌نما کرد. او با نگارش این کتاب و داستان‌های جالب و کوتاه دیگری که در صدر فهرست آن‌ها عنوان «زورق بی حفاظ» قرار دارد مقام شامخی در بین نویسندگان دنیای نو احراز نمود. تأثیر کرین در آثار هنرمندانی چون جوزف کنراد، ویلا کاتر، تئودور درایزر، کارل سندبرگ و شروود اندرسن مشهود است. اما نویسنده‌ای که بیش از هر کس مدیون اوست کسی جز ارنست همینگوی نیست. سبک عریان، موجز و پرمایه همینگوی، توانایی او در القای روشن عقاید تأثیرهای ساده، همه مرهون کرین‌اند.

از میان دیگر آثار این نویسنده می‌توان به کتاب‌های مگی دختر ولگرد، خدمت فعال، مادر جورج، اشعار سوار سیاه، هنگ کوچک، جنگ مهربان است، عروس به یوسکای میآید، داستان‌های ویلومویل، زخم‌ها در باران و... اشاره کرد.

دوران کوتاه عمر ۲۸ ساله کرین سراسر پر از رنج و آلام و بیماری بود. کوشش مداوم او در راه خبرنگاری به جایی نرسید و با شکست‌های فراوان روبه رو شد. اندیشه‌های بلند و سلیقه خاص او در داستان‌نویسی مورد پسند روزنامه‌نگاران و ناشرین قرار نگرفت و از طرفی ضعف جسمانی و بیماری مداوم او نیز مزید بر علت شد. سرانجام بیماری او را در غربت و دور از وطن از پای در آورد.

منبع: لک­لک بوک