قطعاً یکی از عوامل کلیدی که باعث تأثیرگذاری یک اختراع و یا اکتشاف شده و آن را به دستاوردی بزرگ برای بشریت بدل می‌سازد، برهه‌ای است که مخترع یا کاشف، بدان دست‌یافته است، حشره‌کش ددت نیز، چنین داستانی دارد و در زمانی معرفی گردید که بیماری کشنده‌ای همچون مالاریا به اوج شیوع خود رسیده بود.
مولر، شیمیدانی سویسی بود که دکتری شیمی غیرآلی خود را از دانشگاه باسیل دریافت کرد. دو موضوع، انگیزه وی برای یافتن حشره کش بودند. موضوع اول، کمبود شدید غذا طی آن سال‌ها موضوع دوم، اپیدمی شدید تیفوس و مالاریا او که در طی تحقیقات خود، متوجه شد که حشرات مواد شیمیایی را با سازوکاری متفاوت از پستانداران جذب می‌کنند بر این اساس، تحقیقاتش برای سنتز حشره‌کشی ایده‌آل که اثر سمی بالا و سریع بر روی طیف وسیعی از حشرات داشته و حداقل تأثیر را بر روی گیاهان و جانداران خونگرم داشته باشد، ادامه داد. در سال ۱۹۳۹، مگسی را در داخل محفظه آغشته به ترکیبی که جدیداً بدان دست‌یافته بود، قرار داد و مگس در عرض چند ثانیه مرد. ترکیبی که مولر در محفظه قرار داده بود «دی کلرو دی فنیل تری کلرو اتان» یا به‌اختصار «DDT» بود. البته این ماده، در سال ۱۸۷۴ میلادی توسط فارماکولوژیستی اهل اتریش، با نام زیدلر «Zeidler» سنتز شده بود و طی مقاله‌ای، فرمول آن را منتشر نموده بود. ولی در بین این سال‌ها، نه خود زیدلر و نه هیچ فرد دیگری، به بررسی خواص این ترکیب نپرداخته بود و و ارزش بسیار بالای آن به‌عنوان حشره‌کش، پنهان مانده بود. او به خاطر این اختراع در سال 1948 جایزه نوبل را دریافت کرد و جان میلیون ها انسان را در عصر خویش نجات داد.
اختراعی که امروزه به خاطر اثرات زیست محیطی استفاده از آن منسوخ شده زمانی همچون نوش دارویی ریشه بسیاری از بیماری های خطرناک را خشکاند.
منبع: اختراع حشره‌کش «DDT»
