شهرت او  بیشتر به خاطر اخلاق خاص و اهمیتی است که به آزادی فردی و درونی می دهد. احساسات و عواطف پاک بشری، رنجها و امیدهایش و عشق و هستی و مرگ، مبنای اصلی اشعار او را تشکیل میدهد. او اغلب از شیوه‌های شعری و افکار شاعران یونانی استفاده میکرد و معتقد بود که شاعری كار دشواری است كه از عهده هر كسی بر نمی آيد. 

معروفترين اثر هوراس در ايران، «هنر شاعری» است که «رضا سيدحسينی» آن را به فارسی برگردانده است. او «هنر شاعری» را براي فرزند يکی از دوستان ثروتمند خود نوشت و در آن اندرزهايی درباره هنر شاعری به او داد. هوراس مفاهيمی را در هنر شاعری به صورت اندرز ارائه نمود. او در اين باره بيان داشت:

«موضوعی را که در حد توان شما باشد، انتخاب کنید، اما برحذر باشید که همچون آن کوه داستانی، پس از درد بسیار، موش نزايید. کتاب دلخواه، در آن واحد، آموزنده و سرگرم كننده است. هر کسی كه چیز مفید را با چیز دلپذیر درآمیخته باشد، مورد تشويق قرار خواهد گرفت. از به کار بردن سخنان جدید، باطل و یا بسیار طولاني خودداری کنید. تا جايی که روشنی کلام حفظ شود، سخن را به طور خلاصه بگويید. هنگام سرودن شعر مپندارید که احساس، کار همه چیز را انجام می‌دهد. اين حقيقت دارد که اگر بخواهید خواننده احساسی را درک کند، شما خود باید آن احساس را درک کرده باشید. به بيان ديگر، اگر بخواهی مرا دریابی، نخست باید من خود، همان را دریافته باشم. اما هنر ادراک نیست، بلکه صورت و ظاهر است.»
هوراس براین باور است كه در شعر و هنر بايد عقل و منطق حاكم باشد و اگر عقل و منطق در شعر به كار نرود، امكان ندارد كه آن شعر، زيبا و متناسب گردد. و از نظر او، ادبيات يونان مفهوم حقيقي هنر را درك كرده است و تنها با بهره گيري از آثار يونانيان است كه مي توان سخن را ساخته و پرداخته كرد و آراسته و مرتب ساخت.

منبع: زندگی نامه بزرگان