شاید این جمله را شنیده باشید که افراد منزوی و گوشه‌گیر آثاری فراموش‌نشدنی خلق می‌کنند و تأثیر شگفتی بر زندگی دیگران می‌گذارند! در بین ادیبان یا نویسندگان نیز این مسئله به‌وفور دیده می‌شود و کتاب‌هایی وجود دارند بس رازآلود که در پس آن داستان‌هایی نهفته است. کتاب "پر" اثر شارلوت مری ماتیسن از این‌گونه آثار است.

این نویسنده بریتانیایی در سال ۱۸۸۸ میلادی حوالی قصبه لیسکارد پا به جهان گشود و طی عمر ۵۰ ساله خود که در همان مکان بود، انسانی گوشه‌گیر و دور از اجتماع جلوه می‌کرد؛ به همین دلیل از زندگی و شرایط وی اطلاعات زیادی در دست نیست.

 شارلوت ماتیسن از ابتدا علاقه زیادی به کشاورزی نشان می‌داد و به همین علت در کالجی در شهر وینچستر به نام کالج اسپارت، مشغول یادگیری و آموختن همین رشته کشاورزی شد. هنگام جنگ جهانی اول به‌صورت داوطلبانه عضو سازمان کمک به کشاورزان زنان شد و از اعضای فعال این رسته به‌حساب می‌آمد.

حوالی سال ۱۹۱۸ ولیعهد انگلستان، جایگاه و سمت میرآخوری خود را در شهر کوچکی به نام کورنوال به ماتیسن اعطا کرد اما پس از چندی وی از این کار دست کشید و به پرنس تاون رفته و باقی عمر خود را در انزوا و تنهایی گذراند.

عیان ترین اطلاعات زندگی شارلوت مربوط به همین چند خط می شد و مابقی عمر وی در هاله‌ای از ابهام گرفتار است. او در تنهایی به زندگی ادامه می‌داد، با مردم ارتباطی برقرار نمی‌کرد و تنها به نوشتن متونی مشغول بود.

هنگام نشر اولین آثارش، مردم اهمیتی به نوشته های وی نمی دادند و شاید همین موضوع نیز دال بر گوشه گیری و انزوا ماتیسن بوده باشد. اگر نیم نگاهی به اثر مشهور وی یعنی کتاب پر انداخته باشید به خوبی متوجه خواهید شد سبک نویسندگی وی بر محور رمانتیسم می چرخد.

از ماتیسن کتاب‌های با ارزش دیگری مانند مورونای سبز پوش نیز به جا مانده است که می توان آن را از آثار با ارزش در زمینه خود دانست.

 مشهور ترین رمان وی یعنی پر داستان عشق مردی متاهل را روایت می کند که شیفته دختری زیبا و خوش صدا شده است. این فرد همسر خویش را به تازگی از دست داده است و راجر دالتون که مامور بیمه می باشد در طی مراجعاتش به خانه های دختر، دلش را می بازد و عشق وی در قلبش جریان می یابد.

این داستان ها از زبان راجر روایت می شوند و تمام جزئیات رابطه اش به صورت بسیار عامیانه و روان به گوش مخاطب رسانده می شود. راجر دالتون و عشق بی نظیرش، از خود گذشتگی های او دقیقا همان شخصیتی را تداعی می کند که هر زنی در رویاهای خویش آرزویش را دارد.

شارلوت ماتیسن تا انتهای عمر خویش دوری از اجتماع و گذران وقت در خلوت پیشه کرده بود و بنا بر داستان ها ، حتی از ازدواج نیز خودداری می کرد. وی پس از ۴۸ سال عمر در سال ۱۹۳۷ در همان تنهایی و انزوای خود دار فانی را وداع می گوید.

 منبع: https://virgool.io