اکثر یا شاید بتوان گفت تمام کشور های جهان به دنبال صلح و زندگی بدون جنگ هستند؛ حال در این میان عده ای به این حرف پایبند بوده و واقعا دنبال آن هستند و عده ای دیگر تنها صحبت کردن از آن را بلدند! انواعی از پیمان نامه های جنگی در جهان بین کشور های مختلف تنظیم شده اند که یکی از مشهور ترین آن ها پیمان آتلانتیک شمالی، یا همان ناتو است.
این پیمان نامه دفاعی برای مقابله با حمله احتمالی شوروی به اروپای غربی تنظیم شده بود که همچنان به عنوان یک پیمان نظامی با وجود سرنگونی شوروی برقرار است. سرآغاز این پیمان، پیمان بروکسل بود که در ۱۷ مارچ ۱۹۴۸ میلادی نوشته شد و در آن کشور های بلژیک، هلند، لوگزانبورگ، فرانسه و انگلستان هم پیمان شده بودند در صورت حمله شوروی به یکی از این کشور ها، سایر آن ها نیز به شوروی اعلام جنگ کرده و به حمایت از کشور مورد تهاجم، از آن دفاع کرده و با شوروی وارد جنگ شوند.
شاید جای تعجب داشته باشد که این اتحاد برای مقابله با شوروی ضعیف بود و در همان سال نیز انقلاب مردمی کشور چک اسلواکی برای رهایی از کمونیست با حمله های سنگین تانک های شوروی سرکوب شد تا وزیر امور خارجه آن زمان انگلستان، خواهان تشکیل یک اتحاد بزرگ تر در اروپای غربی در مقابله با شوروی باشد.
اواخر سال ۱۹۴۸ بود که جورج مارشال، وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا، در کاخ سفید با فرماندهان پنتاگون رایزنی هایی را جهت ایجاد یک پیمان دفاعی بزرگ تر بین کشور های غرب در کنار آمریکا و کانادا انجام داد. نتیجه این مذاکرات به صورت پیمان نامه ای تحت عنوان پیمان آتلانتیک شمالی یا همان ناتو درآمد که در آن کشور های پیمان بروکسل در کنار آمریکا و کانادا قرار گرفتند؛ این پیمان نامه در ۴ آپریل سال ۱۹۴۹ میلادی از سوی این کشور ها امضا شد.
بعد از آن در سال ۱۹۵۰ با حمله کره شمالی کمونیست به کره جنوبی طرف غرب، جنگ کره آغاز شد. شوروی و چین به حمایت از کره شمالی پرداختند و این یک هشدار برای اعضای ناتو محسوب می شد تا آن ها هرچه سریع تر سازمان های خود را آماده کرده و گسترش دهند؛ درست است که کره عضوی از ناتو نبود اما اکثر کشورهای عضو ناتو در جنگ علیه کره شمالی حضور پیدا کردند و موفق به بیرون راندن آن ها از کره جنوبی شدند.
این جنگ سبب شد تا دیگر کشور های اروپایی نیز از ترس حمله شوروی به این پیمان وارد شده و عضوی از آن شوند؛ ترکیه و یونان که دو همسایه مخالف هم بودند نیز در سال ۱۹۵۲ به این علت وارد ناتو شدند. نقش ترکیه در این پیمان بسیار حائز اهمیت بود؛ ترکیه به عنوان محافظ تنگه بسفر که راهی برای ورود شوروی به مدیترانه حساب می شد بسیار نقشی حیاتی داشت.
در ادامه به دلایل مختلف تغییرات زیادی در این پیمان نامه ایجاد شد و در این مدت کشور های عضو ناتو، اختلاف هایی نیز با یکدیگر پیدا کردند اما در هر صورت کشور های عضو آن متعهد هستند از یکدیگر در شرایط خاص دفاع کرده و حامی هم باشند. این پیمان نامه که در حال حاضر بزرگ ترین پیمان جنگی جهان است دارای 29 عضو بوده که ۳ عضو از آن یعنی آمریکا، فرانسه و بریتانیا دارای سلاح هسته ای می باشند.
منبع: https://jangaavaran.ir
