خواندن کتاب شرح وقایع یعنی فراموش نکردن آنچه که ما را به گذشته پیوند می دهد و دلیلی برای پی بردن و درک کردن اصل و ریشه ی آدمی که در گذشته های دور به جای مانده است، می شود. اگر کتاب نبود هیچ یک از اطلاعاتی که امروزه در مورد گذشته و تمدن های بشری می دانیم وجود نداشت همه چیز تحریف یا از بین می رفت. اغراق نیست اگر بگوییم که امروزه پایه و اساس زندگی همه ی ما مدیون کتاب های تاریخی به جای مانده از اجداد و نیاکانمان است به راستی اگر کتاب های تاریخی نبودند این دریای پرتلاطم و کنجکاو ذهن بشر در مورد گذشته چگونه آرام می گرفت؟ پس این خلا انسان را از پای در می آورد.
کتاب های تاریخی به ما این امکان را می دهد که چندین هزار سال را از فاصله ای دور و با وسعت دید بالایی در مدت کوتاه بخوانیم درک کنیم یا حتی زندگی کنیم.
یکی از مهمترین و پرآوازه ترین کتاب ها شاهنامه اثر حکیم فردوسی است که توانست با سرودن شاهنامه سرنوشت ایران را تغییر دهد و به زنده ماندن تاریخ، فرهنگ و زبان فارسی کمک بسزایی کند. به گونه ای که اگر شاهنامه سروده و مکتوب نشده بود ما به کشور دیگری تبدیل میشدیم.
کتاب های شرح وقایع و تاریخی بسیاری از تمام جهان در دسترس است که به چند نمونه مهم از آنها می توان اشاره کرد: مجموعه سه جلدی تاریخ ایران باستان اثر حسن پیرنیا (مشیرالدوله)، کتاب دو قرن سکوت، تاریخ ایران اثر مشیرالدوله، کتاب تاریخ ایران مدرن اثر یرواند آبراهامیان،کتاب تاریخ مشروطه ایران اثر احمد کسروی، ایران بین دو انقلاب، صلحی که همه‌ی صلح‌ها را بر باد داد، اروپا از دوران ناپلئون، توپ‌های ماه اوت؛ جنگ جهانی اول در ماه اول، سینوهه، دزیره، کلیدر، یادداشت های یک پزشک جوان، رایش هیتلر، هزاران فرسنگ تا آزادی و ...
منبع: ....
