در حدود ۱۴۰ سال پیش از میلاد اشکانیان در نبرد با سلوکیان پیروز و به پادشاهی ایران رسیدند. اشکانیان که نژادی آرایی داشتند و فرهنگشان آمیزه‌ای از آداب و عقاید مذهبی مزدا پرستی بود. آن ها پادشاهانی جنگجو و پهلوان پرور بودند که با ۴۷۶ سال حکومت، طولانی ترین حکومت را در ایران رقم زدند. در آن زمان اغلب به پادشاهان لقبی اعطا می شد که اگر در یک سلسه یک لقب بیش از یکبار تکرار میشد با پسوند اول و دوم و ... این پادشاهان را از هم متمایز میکردند شش تن از پادشاهان دلیر و توانمند این سلسله ملقب به بلاش بودند.
بلاش اول بیست و دومین پادشاه اشکانی بود که از سال ۵۱ میلادی پس از مرگ پدر بر روی کار آمد و یکی از چهره های تاثیر گذار در فرهنگ ایرانی قلمداد می شود او بسیار به اصل و ریشه ایرانی بود خود افتخار می کرد به گونه ای که اقدامات بسیاری در مسیر احیا و بازسازی فرهنگ ایران انجام داد همچنین بنا بر روایاتی اقدام مهم این پادشاه را به عنوان گرد آورنده کتاب مقدس زرتشتیان به نام اوستا معرفی می کنند با این حال در زمان سلطنت بلاش اول مشکلات و نابسامانی های زیادی به وقوع پیوست این مشکلات به قدری پایه و اساس حکومت ساسانیان را تضعیف کرده بود که برخی منابع معتقد هستند پایان حکومت ساسانیان در این دوره اتفاق افتاده است. پادشاهان بعدی ملقب به بلاش یکی پس از دیگری به حکومت رسیدند.
از سلسه ساسانی آثار و بنا های زیادی به یادگار مانده است از جمله مهمترین آن ها را می توان به دژ سلطنتی، پرستشگاه، کاخ، خزانه و انبار غله در شهر نسا پایتخت اشکانیان، معبد کنگاور، معبد خورهه، کاخ اشکانی، میل اژدها، آرامگاه‌های اشکانی، کتیبه‌های اشکانی و بسیاری دیگر اشاره کرد.
منبع: تاریخ ما/ جلد اول تاریخ جامع ایران ، محمود جعفری دهقی/ تاریخچه اشکانیان/ ایران باستان/ عبدالحسین زرین کوب ، تاریخ مردم ایران
