آنها چادرنشینانی بودند که در هزاره دوم قبل از میلاد از مرزهای شمال شرقی و شمال غربی به سرزمین ایران وارد شدند. در اواخر قرن ۸ قبل ازمیلاد بود که آنها در نواحی غربی ایران متحد شدند تا در مقابل حمله آشوریان مقابله کنند. آن ها در جنگ هایی ۱۰۰ ساله با آشوریان سرانجام موفق شدند آن ها را شکست دهند و دولتی را ایجاد کنند که تا مدت ها پادشاهی کرد.

مادها که گاه و بیگاه مورد هجوم آشوری ها قرار می گرفتند تصمیم گرفتند که برای مقابله با دشمن با هم متحد شوند، به همین دلیل در نقطه ای گردهم آمدند و دیاکو را به فرمانروایی انتخاب کرد او هم دهکده ای را پایتخت خود کرد و در آنجا قصرهای پادشاهی ساخت، پس از آن این دهکده، هگمتانه یعنی محل اجتماع مردم نامیده شد، هگمتانه در شهر همدان امروزی قرار دارد.

 تمدن ماد در زیر بنای مدنیت نقش پر رنگی را ایفا کرده است. اینکه پارسی ها، به جای لوح گلی از کاغذ پوستی و قلم برای نوشتن استفاده می کردند و در ساختن ساختمان ها ستون های فراوان به کار می بردند  همه این ها را مدیون مادها بودند. بسیاری از قوانین اخلاقی پارسی ها و مذهبشان هم تقلیدی از مادها بود. از نظر معماری هم این معماری دوره مادها بود که بعدها زمینه ساز ساخت بناهای درخشانی مثل تخت جمشید شد.

سلسله ماد‌ها عمر کوتاهی داشت و  آخرین پادشاه ماد ایخ توویگو یا اژدی هاک (یونانی‌ها او را آستیاگ نامیده اند) نام داشت. این شاه  در مدتی که سلطنت کرد از شکوه و تجملات آشور تقلید می‌کرد و دربار خود را همانند آشوری‌ها سازماندهی کرد. و این باعث نارضایتی  مردم ماد از او گشت و  با ظهور فرمانراوای بزرگ کوروش هخامنشی، آستیاگ را رها کردند و به او ملحق شدند و در نتیجه حکومت بزرگ ماد در حدود ۵۵۰پیش از میلاد، منقرض شد و مانند بسیاری از حکومت های بزرگ این سرزمین فقط نامی از آن باقی مانده است.