سرزمین ما ایران یک کشور تاریخی با پیشینه‌ای ۲۵۰۰ ساله است از این رو جز کهن‌ترین کشورها شناخته می‌شود زبان پارسی و ملیت ما از گذشته تا به امروز ماندگاری و بالندگی خود را مدیون حکیم ابوالقاسم فردوسی شاعر نامدار ایرانی می‌باشد که با سرودن شاهنامه به زنده ماندن تاریخ، فرهنگ ایران و ایرانی و از همه مهم‌تر زنده نگه داشتن زبان فارسی کمک بسزایی کرد. بسیاری از واژگان فارسی که امروزه استفاده می‌کنیم اگر در شاهنامه به ثبت نمی‌رسید اندک اندک از بین می‌رفت به عنوان مثال یکی از این کلمات، واژه «روای» است که معنی سزاوار و شایسته می‌دهد به واسطه شاهنامه فردوسی نگاه داشته شده است.
برآمد بسی روزگاری بدوی ....... که خسرو سوی سیستان کرد روی
که آنجا کند زنده و استا روا ...... کند موبدان را بدانجا گوا
ابوالقاسم حسن منصور بن محمد بن اسحاق شرف شاه معروف به حکیم فردوسی شاعر حماسه سرای ایرانی و سراینده شاهنامه که به شهرتی جهانی دست یافت در سال ۳۲۹ هجری قمری در طوس خراسان رضوی چشم به جهان گشود تا یک ملت را زنده و بیدار نگاه دارد و مایه افتخاری برای ایران زمین باشد. او معروف‌ترین کتاب خود شاهنامه را در سال ۳۷۰ شروع به تألیف کرد.
شاهنامه توانست سرنوشت ایران را تغییر دهد به گونه ای که اگر شاهنامه سروده و مکتوب نشده بود ما به کشور دیگری تبدیل میشدیم مانند بسیاری از کشورها از جمله مصر، سوریه و اردن که کما کان چیزی از فرهنگ و تمدنشان باقی نمانده است.
بدون تردید هر ایرانی برای دیدن و یافتن خویش و هویت فرهنگی خود نیازمند کتاب شاهنامه است و به برکت این کتاب است که ایرانیان دوباره روییدند، رشد کردند و از نو زاییده شدند.
بسی رنج بردم در این سال سی ....... عجم زنده کردم بدین پارسی
www.JADVALKATIBEH.com
