شاید وقتی اسم از روستا و ده می‌آید بی اختیار تصاویری از آبادانی، زمین‌های کشاورزی سرسبز، خوردنی‌های خوشمزه محلی، خانه‌های قدیمی که همیشه حوض آبی رنگ وسط حیاط آنها پر از میوه‌های رنگارنگ است و همچنین حیوانات ریز و درشت اهلی که در کوچه و پس‌کوچه‌های باغ‌ها پرسه می‌زنند، از ذهنتان عبور کند روستایی متروکه و فراموش شده در شمال شرقی تهران که به دو قسمت «تلو» بالا و تلو پایین تقسیم می‌شود عاری از هرگونه شور شوق روستایی است.
این روستای ارمنی نشین با قدمتی ۲۰۰ ساله که ساکنین اولیة آن سوکیاس آساتوریان از روستاهای ملایر و رستم گورگیان از منطقه خمین بوده‌اند که به این روستا مهاجرت کرده و آن را بنا نهاده بعدها نیز کم و بیش از روستاهای ارمنی نشین اطراف همچون منطقه‌های خرقان و بربرود الیگودرز نیز به روستای تلو مهاجرت کردند و در کنار ساکنین قبلی به کشاورزی، دامداری و باغداری مشغول شدند و محصولاتی چون گندم، جو، انواع حبوبات و میوه‌ها را کشت می‌کردند اما یکی پس دیگری ساکنین این منطقه روستا را ترک کردن و به تهران یا دیگر شهرهای ایران مهاجرت کردند و امروزه تنها یازده خانوار در روستای تلو باقی مانده است که زندگی سختی در این روستا با خانه‌هایی متروکه و بی سروصدا می‌گذرانند. البته گفته شده است که در این روستا تعدادی قهوه خانه و رستوران که به صورت غیرقانونی ساخته شده بودند وجود داشته که به اتفاق بسیار هم شلوغ و پر رفت و آمد بوده‌اند اما سرانجام به دستور دادستان پلمب و تخریب شدند به گونه‌ای که چیزی از آن همه رفت و آمد باقی نماند.
چیزی که بیشتر از همه در این روستا به چشم می‌خورد قبرستان قدیمی ارامنه بر روی بلندترین تپه روستاست که با صلیب‌های کوچک و بزرگ چوبی و آهنی پر شده است که البته به گفتة مردم محلی همه آنها روزی سنگ قبر هم داشتند اما عهده‌ای ناشناس تمام این سنگ قبرها را شکسته و حتی استخوان‌های قبرها را بیرون کشیدند.
منبع: بیتوته/ همشهری آنلاین/ آپارات
www.JADVALKATIBEH.com..........................................Instageram:Magazine.Katibeh........................................YouTube:Katibeh Magazine
