«سید مجتبی آقابزرگ علوی» در سال ۱۲۸۲ و در محلۀ چاله‌میدانِ تهران متولد شد.پدر و مادرش از آزادی‌خواهان دورانِ مشروطه بودند و به دلیلِ فشارهای سیاسی، مجبور شدند خانوادگی به برلین مهاجرت کنند.

بزرگ علوی، در آلمان تحصیل کرد و به ایران بازگشت و در تهران و شیراز تدریس کرد. در کنارِ تدریس به نویسندگی هم می‌پرداخت. بسیاری می‌گویند که شوقِ نویسندگی را صادق هدایت در بزرگ علوی ایجاد کرد. پس از مدتی، به‌تدریج تدریس را رها کرد و فقط نویسندگی می‌کرد. او به‌دلیلِ فعالیت‌های سیاسی، چند سال در زندان افتاد که کتاب «پنجاه و سه نفر» و «ورق پاره‌های زندان» را در این دوران د به تحریر درآورده است.

او با انتشار آثارش فضای داستان‌های فارسی را متحول کرد و در کنار افرادی همچون «صادق هدایت» و «صادق چوبک» به‌عنوان پدران داستان‌نویسی نوین ایرانی قرار گرفت. او نخستین مجموعه داستان کوتاهش با عنوان «چمدان» را  که با الهام از آثار «زیگموند فروید» نگاشته شده است منتشر کرد. از دیگر آثار داستانی او که بعدها نگاشته شد میتوان به «گیله مرد»، « میرزا»، «چشم هایش»، «روایت»،«سالاری­ها» و... اشاره کرد.

علوی به دلیل تحصیلات در آلمان به فرهنگ و زبان کشورهای اروپایی تسلط خاصی داشت و از این اطلاعات در آثارش و همچنین اشاعه زبان و ادبیات فارسی استفاده کرده است. ترجمه­ی اشعار خیام نیشابوری، هفت‌پیکر نظامی گنجوی و برخی از داستان‌های صادق هدایت به زبان آلمانی، تدوین فرهنگ لغات آلمانی به فارسی و ترجمه چندین کتاب از زبان‌های مختلف به فارسی در کارنامه ادبی او به چشم می‌خورد. که کتاب های «مبارزات ایران» و «تاریخچه و تحول ادبیات فارسی نوین» از این دست آثار او هستند.

بزرگ علوی همواره به عنوان یکی از افراد تأثیرگذار بر ادبیات ایران و یک چهره­ی سیاسی روشن‌فکر شناخته می‌شود.  شخصی که تفکرات سیاسی او در آثارش به وضوح هویداست و قهرمانان داستان‌هایش اغلب مبارز و دارای ایدئولوژی خاص هستند.  نفوذ بزرگ علوی  بر ادبیات ایران  باعث شد که واقع‌گرایی بر داستان‌نویسی ایرانی چیرگی یابد  و اثارش به عنوان چراغ روشنگر و راهگشای نسل های بعدی نویسندگی در ایران قرار گیرد.

   www.JADVALKATIBEH.com ............................................ Instageram: Magazine.Katibeh ................................. YouTube: Katibeh Magazine