اولین مدرسـه آدمی، کـانون «خـانواده» و اولـین آموزگار «مـادر» اسـت. او موجودی است که همه عواطف و احساسات پاک و حیاتی برای رشد و كمال و بالندگي آدميـان در سرشت و فطرتش تعبيه شده و هرآنچـه براي پروردن صحيح انسان در دوره‌های مختلف حيـات، نیاز است در وجودش بـه وديعـه نهـاده شده است او موجودی است که تجلی ایثار و فـداكاری و عشق است.

مادر واژه ایست که در فرهنگ‌ها و قومیت‌های مختلف به اسامی متفاوتی می­خواننش در آذری «آنا» در لری «دا» در کردی «دالک»،در بلوچی «ماتو»، در مازنی «مارجان» و... مهم نیست او را به چه نامی بخوانی مهم وجود اوست که سرچشمه مهر است و با خوانش نامش تو را غرق در آن می‌کند.

و لالایی، این موسیقی مشترک تمامی مادران، اولـین نواهای مادرانه‌ای که کودک با آن خو می‌گیرد. لالایی طنین آرزوهای مادر و غایت خواسته‌هایش برای فرزند خویش است.

بی یو، جونم كه جونت بی بلا با

 نی یه دار شو و روزت خدا با

به قربون دوتیه های، كال كالت

 به قربون لبون خالدارت

عزیزم بهدری ز مال دنیا

به قربونت بهام، ای رود نوپا

بهترین جلوه جهان هستی خلقت، مادر است. این شاهکار آفرینش، با تمام ویژگی‌ها و اوصاف خود اعجوبه جهان هستی به شمار می‌آید.

در عـالم هستی هرکجا سخن از مفاهیم چون عشق، مهـر و ایثار به میان آید، نام مادر تجلی‌بخش آن می‌گردد؛ زیرا هـرکـدام از ایـن واژه‌ها تکه هایی از شاکله وجود مادرند.

واژه مادر از دیرباز منبع الهامی برای هنر و شعر بوده و تمام افکار و اندیشه‌ها به‌نوعی تلاش کرده‌اند تا چهره مادر را در قالبی از شـعری،خطی، نمایشی، نقاشی، موسیقی و ... تجلی سـازند، امـا واقعیـت آن اسـت کـه هیچ هنری نتوانسته مفهوم این مظهر لطافت و عشق را به‌خوبی نمایان کند زیرا هیچ ابزاری گنجایش بزرگـی چنـین معنای وسیعی را ندارد.

آسودگی از محن ندارد مادر
آسایش جان و تن ندارد مادر

دارد غم و اندوه جگرگوشه خویش
ورنه غم خویشتن ندارد مادر

رهی معیری

   www.JADVALKATIBEH.com ............................................ Instageram: Magazine.Katibeh ................................. YouTube: Katibeh Magazine