کشور ما ایران همواره در طول تاریخ خودش نویسنده ها و شعرای زیادی رو تحویل جهان داده که آثارشون در جهان تکه تک! اصلا یکی یدونس! بعضی ازین نویسنده ها سبب انقلاب های مختلف شدن، نه حکومتی ها! بلکه ادبیاتی (بین خودمون بمونه خیلیاشون تو انقلابای حکومتی هم تاثیر زیادی داشتن). نویسنده کتاب «راه آب نامه» یعنی سید محمدعلی جمال زاده اصفهانی که ما به اسم محمدعلی جمالزاده میشناسیمش.

محمدعلی متولد دی ماه سال ۱۲۷۰ شمسی بوده و در سال ۱۳۷۶ نه به خاطر بیماری یا چیز دیگه ای بلکه به دلیل کهولت سن فوت کرده؛ یعنی این شخص در زمان حکومت های محمدعلی شاه قاجار، رضا شاه، محمدرضا شاه و دوران انقلاب اسلامی زندگی کرده! محمدعلی در طول بیش تر از ۱۰۰ سال عمرش داستان نویس، مترجم، منتقد ادبی، پژوهشگر، روزنامه نگار و البته از فعالین سیاسی تو دوران مشروطه بوده یعنی یجورایی همه چی بوده این آدم.

 محمدعلی در اصفهان متولد شده بود و تحصیلات مقدماتی خودش رو اونجا گذروند ولی برای ادامه تحصیل به بیروت رفت و سپس به لبنان، هنگامی که در لبنان بود پدرش توسط نیرو های دولتی (محمد علی شاه) به قتل رسید و او برای همیشه از وطن خودش دوری کرد و به کشورهای دیگر از جمله فرانسه، آلمان و نروژ رفت. او در عین دوری از وطن دلش برای کشور خودش و ادبیات آن می تپید.

همونطور گفتیم بعضی از نویسنده ها شروع کننده یه خط فکری جدید تو امر نویسندگی هستن؛ محمدعلی هم عضو همین افراد هستش که شروع کننده سبک واقع گرایی در ادبیات معاصر بوده و از طرفی هم اونو به اتفاق به عنوان پدر داستان نویسی میدوننش.

 محمدعلی با کتاب فارسی شکر است پا به دنیای داستان نویسی گذاشت و بعدش اولین مجموعه داستانی و کوتاه خودش رو به نام یکی بود یکی نبود رو تو سال ۱۳۰۰ شمسی تو برلین به چاپ رسوند که اتفاقا با همین کتابم بود که خیلی معروف شد.

 جمالزاده عضو اون نویسندگانی بود که دستش به کم نمیرفت و بسیار فعال بود و کتاب های زیادی از جمله: سر و ته یه کرباس، تلخ و شیرین، دارالمجانین و راه آب نامه رو نوشت (بازم آثار داره ها زیادم داره). جمالزاده فقط تو سبک داستانی حرفه ای نبود و بلکه تو سبک طنز و نقد اجتماعیم نویسنده فعال و چیره دستی بود. رمان راه آب نامه از نظر نویسندگان، عضو رمان های خیلی خوب در زمینه طنز و نقد های اجتماعی به زبان ساده هست که محمد علی در ارتباط با خلقیات ایرانی ها نوشته.

محمدعلی با اینکه عاشق وطن و ادبیات وطن خودش بود ولی طبق گفته ها تنها ۱۳ سال از عمر صد و چند ساله خودش رو در ایران گذروند و باقی عمر خود را در کشور های دیگر سپری کرد و سرانجام در ۱۷ آبان سال ۱۳۷۶ در ژنو – سوییس چشم از جهان فرو بست.

www.JADVALKATIBEH.com .................................................. Instageram: Magazine.Katibeh ............................................ YouTube: Katibeh Magazine