اِل یا ئیل (‎’Ēl یا ‎’Il، به صورت الف-لامد نوشته می‌شود، مثلاً به اوگاریتی: 𐎛𐎍، به فنیقی: 𐤀𐤋، به عبری:אל‎، به سریانی: ܐܠ، به عربی: إل یا إله، هم ریشه با اکدی: ilu) یک

کلمه سامی، شمال غربی به معنای خدا یا الهه است که (به عنوان اسم خاص) به هر کدام از چندین خدای خاور نزدیک باستان اشاره دارد. یک هجی نادرتر، "ila"، است که نشان دهنده شکل گزاره‌ای [یا اسنادی] آن در اکدی قدیم و در زبان عموری است. این کلمه مشتق شده از کلمه دوحرفی کهن و مهجور شده ʔ‑L در زبان نیاسامی، به معنای «خدا» است.

خدایان خاصی که به عنوان ال یا ئیل شناخته می‌شدند شامل بزرگ‌ترین خدای دین کنعانی باستان، و عالی‌ترین خدای سامی‌های میان رودان در دوره پیشا-سارگونی می‌شود. ال پیش از یهوه خدای بنی‌اسرائیل بود اما نهایتاً در قرون نهم تا ششم پیش از میلاد با یهوه ترکیب شد. داستان بخشیده‌شدن اسرائیل به یهوه توسط ال نیز در یکی از نسخه‌های تورات باقی مانده‌است.

ال شاهِ خدایان و از قدیمی‌ترین نام‌های خدا در فرهنگ‌های مختلف است.

• سیطره فرهنگی ال

ال در زبان‌های سامی شمال‌غربی به معنی خدا یا الهه است. این واژه در تمدن‌های خاورمیانه باستان نامی خاص برای مهمترین خدای آن فرهنگ بوده‌است. مهمترین خدایانی که نام ال یا ایل داشته‌اند عبارتند از خدای بزرگ کنعانیان، خدای بزرگ سامیان میان رودان در دوران پیش از سارگون و خدای کتاب مقدس یهودیان.

سامیان شمال‌غربی از واژه ائل هم به عنوان یک نام عمومی برای تمام خدایان خود استفاده می‌کردند و هم به عنوان نام و عنوان خاص برترین خدایشان. ال سرچشمهٔ تعداد زیادی از مجامع خدایان قوم سامی بود. در میان کنعانیان، ال پدرِ تمام خدایانِ دیگر بود.

www.JADVALKATIBEH.com ............................................. Instageram: Magazine.Katibeh ................................................. YouTube: Katibeh Magazine