«ایل» در جامعه عشایر ایران عبارت است از اتحادیه‌ای سیاسی متشکل از تیره‌ها و طوایف عشایری که به اتکای وابستگی‌های خویشاوندی (نسبی، سببی و آرمانی) یا در برهه زمانی خاص، بنا به مصالح و ضرورت‌های سیاسی و اجتماعی با هم متحد شده و تشکیل یک ایل را می‌دهند. معمولاً ایلات دارای سرزمین و قلمرو ایلی خاص خود بوده و تحت رهبری و مدیریت شخصی با سمت ایلخان یا ایل بیگ اداره می‌شدند. ایلات بزرگ ایران از جمله  ایل ارکوازی، ایل کلهر، ایل قشقایی، ایل بختیاری و ایل چگنی (چگینی)، ایل شاهسون و ایل ملکشاهی هستند.

Instageram: Magazine.Katibeh