دِرِد (Dredd) فیلمی در ژانر علمی–تخیلی و اکشن به کارگردانی پیت تراویس و نویسندگی و تهیه‌کنندگی الکس گارلند است که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد.

داستان فیلم در یک شهر پر خشونت در آینده رخ می‌دهد که در آن پلیس‌ها اجازه قضاوت، داوری و اجرای حکم را دارند. یک مأمور پلیس به همراه کار آموز خود برای از بین بردن یک گروه گنگستری که در کار تولید و توزیع داروهای خاصی هستند، تیمی را تشکیل می‌دهد تا آن‌ها را از بین ببرد.

• خلاصه داستان

دنیای آینده در حال نابودی خودش است و زمین پر از تشعشعات اتمی است به همین خاطر از بوستون تا واشینگتن دیواری بزرگ کشیده شده است و مردم درون این حصارها زندگی می‌کنند. در این دنیای جدید خلافکاری به شدت رشد پیدا کرده است اما کسانی نیز خواستار عدالت اند و قاضی نام گرفته‌اند. قاضی‌ها در اصل پلیس‌هایی هستند که می‌توانند نقش هیئت منصفه و قاضی را اجرا کنند و برای متهمان بدون جلسه دادگاه حکم صادر کنند.

تعداد زیادی از مردم به خصوص کسانی که یتیم شده‌اند خواهان قاضی شدن هستند در این میان اندرسون دختری با موهای زرد و ذهنی جهش یافته که در صد متری دیوار به دنیا آمده است و پدر و مادرش را بر اثر تشعشعات هسته ای از دست می‌دهد، او در آزمون دادگستری با نمرهٔ ۳ درصد زیر حد قابل قبول رد می‌شود اما رئیس دادگستری که از توانایی‌های او اطلاع دارد یک شانس دیگر به او می‌دهد و او را به دست قاضی مشهور درد می‌سپارد تا صلاحیت قاضی شدن او را تأیید کند. در اولین ماموریتشان آنها باید به ساختمان درخت هلو بروند، جایی که سه جنازه پیدا شده، بعد از بررسی جنازه‌ها نگهبان ساختمان به آن‌ها می‌گوید که با گروه ماما درگیر نشوند، به گفته او ماما سابقاً یک فاحشه بوده اما از وقتی که یکی از مشتری‌هایش صورت او را خراب کرده از آن شغل بیرون آمده و ظرف مدت کوتاهی توانسته کنترل درخت هلو را بدست بگیرد.

درد آدرس خانه ماما را از نگهبان می‌گیرد و آن‌ها به آنجا حمله‌ور می‌شوند و یکی از اعضای اصلی گروه ماما را دستگیر می‌کنند و تصمیم می‌گیرند که او را برای بازجویی به دادگستری ببرند اما ماما از این مسئله مطلع می‌شود و کنترل ساختمان را به دست می‌گیرد و آن را قفل می‌کند و بعد از پروسه طولانی جنگ و خونریزی قاضی درد موفق می‌شود ماما را به بدترین شکل می‌کشد.

این فیلم در اصل دومین اثر سینمایی است که از روی کمیک‌ها ساخته شده است. در قرارهای اولیه سازندگان بر آن بودند که این فیلم در نیمه اوت نمایش داده شود اما تریلر این فیلم با چنان استقبالی رو به رو شد که سازندگان زمان نمایش را آن را به سپتامبر منتقل کردند. این فیلم بسیار شبیه به فیلم هجوم رستگاری است.

این بار نقش قاضی درد را «کارل آربن» بر عهده گرفته است که اگر اسم او را در لیست اسامی بازیگران نمی‌دیدیم هیچگاه نمی‌توانستیم بفهمیم که او این نقش را به عهده گرفته است چرا که قاضی درد در طول فیلم یک کلاه بر سر دارد و از ته گلو حرف می‌زند درس مثل نقش کریستین بیل در فیلم بتمن و از لحاظی دیگر این فیلم شبیه پلیس آهنی است چرا که ژانر این دو فیلم کاملاً شبیه است و داستان روایی آن نیز همینگونه است.

شباهت دیگر این فیلم با فیلم هجوم رستگاری این است که هر دو فیلم سعی بر نفوذ به یک آسمان خراش پر از گانگستر است. مثلاً در جایی که مهمات «درِد» به اتمام می‌رسد درجه اضطراب و هیجان به طرز وحشتناکی بالا می‌رود. کاری که بر روی صحنه‌های اکشن به خوبی انجام شده است. فیلم «درِد» سه بعدی فیلمبرداری شده است اما در بعضی از صحنه‌های اکشن تصویر به صورت قابل توجهی تار است با این وجود پیتر تراویس کارگردان این مجموعه مشکل را حل کرده است.

این فیلم نمایی کوتاه از آینده وحشتناک دنیا را نشان می‌دهد اما تیره و تار بودن آینده را بزرگ نمایی نمی‌کند. حتی قاضی درِد خیره سر را به عنوان یک نمونه کامل از عدالت به بیننده می‌قبولاند، همچنین میزان مناسبی از طنز تلخ هم در موقعیت‌های مختلف به کار گرفته شده که هیچ وقت هم استفاده از آن‌ها نابجا به نظر نمی‌آید. «درِد» چیزهای جدید زیادی ارائه نمی‌کند، اما ترکیب همان عناصر آشنا با هم باعث ایجاد ۹۰ دقیقه تعلیق هوشمندانه شده است که این تغییر بزرگی نسبت به نسخه سال ۱۹۹۵ است و البته وقتی هم پای اکشن ناب به میان می‌آید.