شام آخر منشأ آیین «عشای ربانی» (شام خداوندی) در میان مسیحیان است و به‌طور ویژه به وعده شامی در باغ جتسیمانی، گفته می‌شود که عیسی مسیح در شبی که یهودا او را تسلیم کرد به عنوان آخرین «غذای زمینی» خورد.
چنان‌که بر اساس انجیل عیسی مسیح به رسولان (حواریان) گفت: دیگر از این محصول من نخواهم نوشید تا روزی که آنرا با شما در پادشاهی پدر خود تازه بنوشم.»
اهمیت این اتفاق در مسیحیت به خاطر تعالیم خاصی است که مسیح در آن به شاگردان داد. از آن جمله‌است:
یادآوری بسیاری از تعالیمی که پیشتر به شاگردان داده بود.
تأکید بر محبت بی قید و شرط.
خبر دادن از قیام او از مردگان در روز سوم پس از مرگش.
مژده آمدن و نزول روح القدس بر رسولان.
عده ای اعتقاد دارند که داوینچی از رموز پنهانی در این نقاشی استفاده کرده است. که تنها با تامل فراوان و همچنین ضریب هوشی بالا میتوان این رموز را کشف کرد. با توجه نبوغ و هوش داوینچی وجود این قضیه غیر ممکن نیست.
نقاشی دیواری شام آخر لئوناردو داوینچی، در سالن ناهار خوری کلیسای سانتا ماریا دله گرتزیه در میلان، ایتالیا واقع شده‌است. لازم به ذکر است که در این نقاشی، برخلاف بسیاری از روایات، هیچ جامی دیده نمی‌شود و تنها این برداشت را میتوان کرد که جام مقدس، همان رحم مریم مجدلیه بوده.
