نیاکان و اجداد ما که در پیش از اسلام در فلات ایران میزیسته اند به دین زرتشتی که یکی از قدیمی ترین ادیان جهان است گرایش داشتند اما پس از تسخیر ایران توسط مسلمانان در قرن هفتم هجری قمری این دین به تدریج رو به افول نهاد.

 در دین زرتشت آتش عنصر مهمی محسوب می شود از این رو آنها معتقدند که آتش مقدس ترین چیزی است که اهورامزدا (خدای زرتشتیان) به آن ها داده است. بنابراین، برای آنها بسیار مهم است که این آتش را روشن نگه دارند و تا کنون در انجام آن موفق بودند زیرا آتش مقدس در این معبد تقریباً ۱۵۴۲ سال است که همواره می سوزد اما در این بین کسی مسئول است که همیشه شعله آتش را روشن نگه دارد. این شخص هیربد نامیده می شود که برای روشن نگه داشتن آتش، روزی دو بار با چوب های پرتراکم آتش را تغذیه می کند.

با این اوصاف در مورد دین زرتشتی سوء تفاهماتی به وجود آمد برخی معتقدند که زرتشتیان آتش را می پرستند. اما این حقیقت ندارد بلکه آنها تنها خدای یگانه را می پرستند زیرا از نظر و عقیده آن ها آتش به خودی خود نمی سوزد و این هیربد نگهبان آتش است که همواره او را روشن نگاه می دارد اما چرا آنقدرآتش برای زرتشتیان مهم است؟ چرا مردم عرب اشتباه کردند که زرتشتیان آتش می پرستند؟ در پاسخ به این سئوالات باید بگوییم که در هر دینی جهتی برای پرستش خدا در نظر گرفته شده است. مثلا این جهت در اسلام قبله است و ما برای عبادت خدای یکتا در جهت مکه می ایستیم از این رو که زرتشتیان به هیچ جهت خاصی اهمیت نداده و فقط به آتش (نور) اهمیت می دهند و در زمان قدیم تنها راه تولید نور آتش بود و به همین دلیل آتش به عنوان منبع نور در نظر گرفته می شد.

لازم به ذکر است که در این دین چوب تنها سوخت مجاز برای آتش است اما به هیچ وجه درختان تر را نمی برند و هر نوع چوب خشکی برای آن ها قابل قبول است اما چوب درخت گردو یا زردآلو ترجیح داده می شود زیرا فشرده ترند و در برابر سوختن مقاومت می کنند از این رو دیرتر تبدیل به خاکستر و خاموش می شوند.