در طول گذشت سالیان سال طبیعت همیشه منبعی برای الهام هنرمندان و شاعران محسوب می شده است بدین گونه نیما یوشیج، شاعر معاصر ایرانی که بیشتر زندگی خود را در طبیعت می گذراند، اشعاری تاثیر پذیرفته از طبیعت را در کارنامه ی پربار خود به ثبت رسانید همچنین او را یک شخصیت ادبی برجسته که در ادبیات فارسی انقلابی جنجالی به پا کرد، معرفی می کنند به همین دلیل از او به عنوان پدر شعر فارسی نیز یاد می شود نیما نام سبک خود را در سرودن اشعار ادبی شعر نو یا شعر نیمایی نام نهاد. مجموعه شعر داروگ نیما به خوبی الهام پذیرفتن این شاعر را از طبیعت و گفتگو با آن نشان می دهد.

 بر بساطی که بساطی نیست

در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست

و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد

چون دل یاران که در هجران یاران

قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟

علی اسفندیاری با اسم هنری نیما یوشیج  بیست‌ویکم آبان‌ ماه سال ۱۲۶۷ مصادف با ۱۲ نوامبر ۱۸۹۷ در دهکده ای به ‌نام یوش، از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران چشم به جهان گشود. او در کودکی خواندن و نوشتن را در روستا و در نزد روحانی روستا شروع به آموختن کرد اما به این دلیل آزار و اذیت دیدن زیاد از سمت این آموزگار در سن دوازده سالگی همراه خانواده به تهران مهاجرت نمود و از آن پس در دبستان محل جدید زندگی خود به نام حیات جاوید به ادامه تحصیل پرداخت.

او مقام خود را به عنوان شاعر مدیون نظام وفا معلم دلسوز او که بسیار نیما را به سرودن شعر تشویق و ترغیب کرد می داند به همین دلیل نیما شعر بلند افسانه را که به عنوان سنگ بنای شعر نو در زبان فارسی شناخته می شود سروده و به آموزگار خود نظام وفا تقدیم کرد او با این شعر انقلابی بزرگ در شعر فارسی پدید آورد و به شهرتی بسیار دست یافت.

در نهایت دفتر زندگی این شاعر نام دار بر اثر بیماری ذات الریه در شمیران شمال تهران بسته شد و طبق وصیت خود در روستای زادگاهش یوش شهرستان نور مازندران به خاک سپرده شد.