هر فیلم و نمایشنامه ای بعد از خلق به دست فیلم نامه نویس به مراحل بعدی پخت و آماده سازی می رود که هرکدام از این مراحل از اهمیت ویژه ای در کیفیت و تاثیرگذاری هرچه بیشتر آن دارد، تمام مراحل یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته می شود تا مرحله آخر که همان اکران و بر روی پرده رفتن فیلم حاصل شود به طور معمول هر نمایش شامل قسمت هایی است که که با این قسمت ها با باز و بسته شدن پرده به تماشاگران اعلام می شود که هر نمایشنامه می تواند شامل یك پرده یا چندین پرده باشد.
فیلمبرداری توهم حرکت با ضبط و در نتیجه نمایش سریع بسیاری از تصاویر ثابت عکاسی روی صفحه است. سینما که در اصل محصول تلاش‌های علمی قرن نوزدهم بود، به وسیله‌ای برای سرگرمی و ارتباطات جمعی تبدیل شده است و امروزه به صنعتی چند میلیارد پوندی تبدیل شده است. در ابتدا، فیلم ها بسیار کوتاه بودند، گاهی اوقات فقط چند دقیقه یا کمتر. آنها در نمایشگاه‌ها، سالن‌های موسیقی، یا هر جایی که می‌توانست صفحه نمایش نصب شود و اتاقی تاریک شود، بر روی پرده می رفتند و معمولا موضوعات آنها شامل صحنه‌ها و فعالیت‌های محلی، نماهایی از سرزمین‌های خارجی، کمدی‌های کوتاه و رویدادهای خبرساز بود.
این فیلم ها با سخنرانی، موسیقی و حضور گسترده مخاطبان همراه بود. اگرچه آنها گفتگوی هماهنگ نداشتند، اما آنطور که گاهی اوقات توصیف می شود ساکت نبودند.
اولین فیلم جهان در سال ۱۸۹۵ توسط برادران لومیر اختراع شد آنها از یک نما چندین عکس می گرفتند و با کنار هم قرار دادن آن عکس ها فیلم های کوتاهی خلق می کردند به دنبال آن افراد زیادی یکی پس از دیگری در این زمینه پیشرفت هایی را به دنیای سینما تقدیم کردند به گونه ای که تقریبا تا سال ۱۹۱۴، چندین صنعت ملی فیلم تأسیس شد. در این زمان، اروپا، روسیه و اسکاندیناوی صنایع غالب بودند و آمریکا اهمیت بسیار کمتری داشت با گذشت زمان کم کم فیلم‌ها طولانی‌تر شدند و داستان‌سرایی یا روایت، شکل غالب شد.
از آنجایی که مردم بیشتر برای دیدن فیلم ها پول پرداخت می کردند، صنعتی که در اطراف آنها رشد می کرد آماده شد تا پول بیشتری را برای تولید، توزیع و نمایشگاه آنها سرمایه گذاری کند، بنابراین استودیوهای بزرگی تأسیس و سینماهای اختصاصی ساخته شدند.
